Rus Kleptokratların Londra'ki işbirlikçileri kimler?

Financial Times yazarı Simon Kuper, Rus zenginlerin İngiltere’de önünün nasıl açıldığını, kimlerin onlarla işbirlikçilik yaptığını yazdı.

Londra'daki bir arkadaş, bazıları Rus olan süper zenginlere hizmet veriyor. Güzel takım elbiseler giyiyor, soyluların bölgesindeki adreste çalışıyor ve müşterileri etkilemek için özel okul aksanını kullanabiliyor. Kendisi her zaman yasalara saygılı olsa da, müşterilerine, örneğin Rus maden zenginliğini çalıp çalmadıklarını soracak kadar kaba davranmaz. Şu anda panik içinde müşteri listesini gözden geçirdiğinden şüpheleniyorum.

Londra'nın bu işi yapan insanlar kimlerdir ve kendilerini nasıl haklı çıkarıyorlar? 1992'de Alex adında bir Rus, Kensington'da bulunan Hamptons emlakçısına girdi ve o zaman fiyatları 200.000 ila 320.000 £ arasında değişen daireler, nakit para ödeyerek satın aldı. Bu muhtemelen "Modern İngiliz tarihinde eski SSCB'den özel alıcılara Londra mülkünün ilk satışı" idi.

Fransız ekonomist Gabriel Zucman, 2014'te Rus servetinin yüzde 52'sinin off shore’da tutulduğunu tahmin ediyor. Bu kesinlikle şimdiye kadarki en büyük elit para ihracatı. 2020 yılına gelindiğinde, bir İngiliz parlamentosu raporu, "Birleşik Krallık'taki Rus etkisinin" "yeni normal" olduğunu, "Putin ile çok yakın bağları olan birçok Rus"un "İngiltere iş ve sosyal sahnesine iyi bir şekilde entegre olduğunu" kabul etti.

Kleptokratlar, İngiltere'nin hukukun üstünlüğünü, onlara dokunmadığı sürece takdir ediyordu. Bullough, kleptokrat döngüsünün "çal, sakla, harca" olduğunu ve Londra'nın saklanmak ve harcamak için iyi olduğunu yazıyor. Yerel hizmet verici ve Rus kleptokratların kolaylaştıcılarının yelpazesi, muhasebecilerden seks işçilerine, bankacılardan köpek gezdiricilerine ve korumalardan üniversitelere kadar uzanmaktadır. İngiliz devlet okulları da Ruslaştı: 2016'da, Putin yeni başbakan Theresa May ile,Moskova'da dünya meseleleri hakkında dostane bir görüşme yapmadan önce bir devlet okulu Eton Lisesi Rusya’dan 11 erkek çocuğu kabul etti.

Asiller bile ters kolonize edilebilir. 2007 yılında, Kazakistan'ın eski cumhurbaşkanının milyarder damadı Timur Kulibayev, Prens Andrew'un uzun süredir satılmayan malikanesi Sunninghill Park için rekabetçi bir ihale sürecinde ilk istenen fiyatın 3 milyon sterlin üzerinde, 15 milyon sterlin ödeme yaptı. Kulibayev'in eski ortağı Goga Aşkenazi bana daha sonra, "Bu aptal evle ilgili tüm bu yaygaraya inanamıyorum! Onları tanıştırdım, ne olmuş yani? Ben emlakçı değilim." diyecekti…

İngiltere'nin iktidar partisi Rus parasında yüzüyor. Kocası Putin döneminde bakan olan Lubov Chernukhin, İngiliz vatandaşı olduğundan beri Muhafazakarlara 2,1 milyon sterlinden fazla para verdi. 2014'te Londra'nın o zamanki belediye başkanı Boris Johnson ile tenis oynamak için 160.000 £ ödedi.

Londra'nın hizmet vericileri, bazıları doğru olan bir şekilde kendini haklı çıkarır: "Herkes yapar. Rus parası Londra ekonomisini canlandırıyor. Buraya gelmeseydi başka yere gidecekti…" Bu insanlar kendilerini yetenekli, ideolojik olmayan teknisyenler, neredeyse diş hekimi gibi görüyorlar. Londralı bir avukat arkadaşım, tasarladığı vergi sığınaklarının karmaşıklığı konusunda bana övünmüştü.

Kolaylaştırıcılar kendilerini sıradan insanlardan ziyade müşterileri ile karşılaştırdıkları için, kendilerini sadece çocuklarını özel okulda tutmaya çalışan orta sınıf insanları olarak düşünürler. Genellikle "başarılı" Ruslara karşı gerçek bir hayranlık duyarlar. Roman Abramovich'in futbol kulübü Chelsea'de iş yaptığı kişiler, "sahibinin" alçakgönüllülüğünü ve zekasını övüyor, ancak nadiren onun adını anmaya cesaret ediyor.

Amerikalı antropolog Samuel Weeks, bu "takdiri", kolaylaştırıcı dilin bir göstergesidir, diye yazıyor. Etkinleştiriciler, müşterilerinin "mahremiyetini" korur, "vergi cenneti" yerine "uluslararası" der ve Rus parasını sorgulayan herkesin ırkçı olduğunu önermek için modern çeşitlilik dilini kullanır.

Etkinleştiriciler kendilerini bir üst sınıf Londra'nın kapı bekçileri olarak satarlar. Brooke Harrington, "Sınır Tanımayan Sermay"e adlı kitabında, Westminster Abbey yakınlarındaki ahşap panelli ofisleri "19. yüzyıl centilmenler kulübü olarak ikiye katlayabilecek" bir firmayı anlatıyor.

Birçok etkinleştirici, Londra topluluğunun temel direkleridir. Rus milyarderlerin Catherine Belton'ın "Putin'in Halkı" kitabının yayıncısına karşı hukuk davası açmasına yardımcı olan bir avukat olan Geraldine Proudler, tehdit altındaki medyayı destekleyen Guardian Vakfı'nın yöneticisi ve ifade özgürlüğü örgütü English PEN'in eski mütevelli heyetinde yer alıyor.

Özel olarak, bu İngilizler Rus cafcaflılığına ve Ruslar da bu İngilizlerin kendilerini ne kadar ucuza sattığına gülebilir. Ancak Putinist seçkinler Londra görgü kurallarını kabullendikçe ilişkiler rahatladı. Rusya'nın batı karşıtı dışişleri bakanı Sergei Lavrov'un kızı Kensington'da yaşayan bir kız arkadaşı var. Rus devlet televizyonu propagandacısı Sergei Brilyov'un İngiliz pasaportu ve Chiswick'te bir dairesi var. Uluslararası Şeffaflık Örgütü'nün haberine göre, "Yolsuzluk veya Kremlin ile bağlantı kurmakla suçlanan Ruslar" 2016'dan bu yana 1,5 milyar sterlin değerinde İngiliz mülkü satın aldılar. Ancak birçok alıcı paravan şirketler kullandığından bu tahminin buzdağının görünen kısmı olduğunu kabul ediliyor.

Johnson'ın başbakanlığının ilk iki buçuk yılında, Birleşik Krallık şüpheli fonların kökenini araştırmak için bir tek "Açıklanamayan Servet Emri" yayınlamadı. Şimdi, aceleyle hazırlanan kurallar, Putin'in arkadaşlarından daha fazlasını yakalayacak. Ancak Londra'nın etkinleştiricilerinin panik yapmasına gerek yok. Diğer ülkelerden onları okul ücretinde tutacak kadar kleptokrat var.