Rus Ordusu Ukrayna’da neden başarısız oldu?

George Mason Üniversitesi Antonin Scalia Hukuk Fakültesi Ulusal Güvenlik Enstitüsü'nde misafir öğretim üyesi Mike Nelson, savaşın askeri gidişatını ve Rusya’nın hedeflere ulaşmakta neden başarısız olduğunu Newlines dergisi için analiz etti:

Ukrayna'daki savaş Rusya'nın yolunda gitmiyor.

Bu, Ukraynalıların kazandığını (kazanmıyorlar) veya Rus yenilgisinin kaçınılmaz olduğu (değil) anlamına gelmez. Ancak herhangi bir nesnel ölçümle, Ukrayna'daki savaş Ruslar için daha kötü ve Ukraynalılar için daha iyi oluyor. Ele geçirildiği iddia edilen planlara göre, Ukrayna'nın kontrolünü sağlamak için 15 günlük yıldırım harekatı olarak amaçlanan şey, hem ekipman hem de personel açısından koordine edilmemiş. Bu işgal, Rusya açısından bir dizi sürdürülemez kayıplara ve kolayca ulaşılabilir bir sonu olmayan yönsüz bir stratejiye dönüştü.

Her şeyden önce, Rusların stratejik düzeydeki hedeflerinin ne olduğu konusu belirsiz görünüyor. Ukraynalıların Rus ordusunu memnuniyetle karşılayacaklarına dair kendi söylemlerine gerçekten inanmış olabilirler veya belki de Ukraynalıların pasif bir şekilde Rus hakimiyetini kabul edeceklerini varsaymışlardı.

Ancak bu varsayımlardan biri gerçekleşmeden, Kiev'e ve diğer doğu kentlerine saldırıya geçmek tam bir plan gibi görünmüyor. Ayrıca, bu varsayımların hiçbiri o sırada geçerli sayılmamalıydı ve şimdi geriye dönüp bakıldığında, ikisi de hayal ürünü görünüyor. Rusya'nın işgaldeki son hedefinin ne olduğu konusu belirsizliğini koruyor. Kiev'i ele geçirirlerse, bu muhtemelen düşmanlıkların sona ermesiyle sonuçlanmaz. Tüm Ukrayna'yı fethetmeye çalışırlarsa, bu onların asker ve maddi kayıplarını artıracak. Tüm Ukrayna'yı fethetmeyi başarırlarsa, bu, isyancı şiddete dayanma tehdidi altında sürekli bir askeri mevcudiyet gerektirecek.

Operasyonel düzeyde, ilk işgal kuvvetlerinin birincil amacının Kiev'i hızlı bir şekilde ele geçirmeyi kabul ettiği varsayılırsa, Rusya, Ukrayna'ya birden fazla bağımsız cephe üzerinden saldırmaya çalışarak muharebe gücünü seyreltmiş görünüyor. Muhtemelen, Kırım ve Donbas cepheleri karşılıklı olarak birbirlerini destekliyorlar ve Mariupol civarında bir düzeyde bağlantı kurdular, ancak bu güney/güneydoğu cephesi, Kiev'i ele geçirmeye yönelik ana cephe olarak görünenden ayrı ve farklı ve Kharkiv cephesi tarafından desteklenmiyor.

Görünüşe göre Ruslar, yıldırım hızıyla ilerleyip birden fazla büyük şehri anında ele geçirebileceklerine ve bu nedenle, gerçek zamanlı gelişen olaylara tepki vermeye gerek kalmadan Ukraynalıları teslim olmaya zorlayabileceklerine inanmış. Ruslar, hem Von Moltke hem de Mike Tyson'ın uyarılarını unutmuş gibi. Bu nedenle, şu anda birden fazla cephede hızlı zafer yerine, Rusların iki çıkmaza girmiş cephesi ve iki yavaşlatılmış cephesi var, üstelik savaş gücü azalmış bir biçimde.

Tabii ki, gücü tek bir eksende toplamak, ancak Rus ordusu bu yolda etkili bir şekilde hareket edebildiyse faydalı olacak. Şu anda, kötü şöhretli "65 kilometrelik konvoy", bildirilen birçok lojistik arıza nedeniyle hareket edemiyor ve dünyanın en uzun otoparkına dönüşmüş durumda. Rus birliklerinin yakıtının bittiğine ve Rus askerlerinin sadece üç günlük erzak ile Ukrayna'ya geçtiğine dair yaygın raporlar var. Bu güçleri ikmal için en azından bir plan yapıldığını ancak işlerin Ruslar için yolunda gitmemesinin bu kötü tasarlanmış lojistik planları etkisiz hale getirdiği varsayılabilir.

Ancak Rusya'nın başarısızlıkları lojistikle sınırlı değil. Taktik düzeyde, Rus ordusu temel görevleri yapma yeteneğini kaybetmiş görünüyor. Çatışmalardan gelen videolar disiplinden taktik oluşumlara kadar, hayatta kalmak ve hareket etmek için gereken en düşük seviye becerilerden yoksun Rus askerlerinin örnekleriyle dolu.

Operasyonel olarak, senkronizasyondan yoksunlar ve çoğu zaman erken elde edilen başarılardan zamanında yararlanılmaması nedeniyle bunların heba edilmesine izin verdiler. Antonov Havaalanı'nın savaşın ilk gününde Rus hava kuvvetleri tarafından ilk hava saldırısı ele geçirilmesi, birkaç uçağın kaybedilmesine neden olan şafak aydınlığında yapılması nedeniyle zaten zayıf bir şekilde tasarlanmıştı. Ardından kuvvetlerin akışının başarısız olması nedeniyle boşa harcandı. Hava sahası üzerinde müteakip çatışmalar, Kiev'e karşı operasyonlar için gerçekten büyük bir hat açmaktan ziyade önemli Rus birliklerinin buraya çakılması ve imhasıyla sonuçlandı.

Elbette, Rusya'nın sorunlarının karmaşık bir doğası var. Kiev yolunda yakıtı biten araçlar kolay hedef oluyor. Tahrip edilen araçlar, daha fazla yakıt ve yiyecek ikmali için engeller haline geliyor. Aç kalan askerler yiyecek aramak için araçlarını bırakıp gidiyor. Liste uzayıp gidiyor…

Buna karşılık, Ukraynalılar, çatışmadan önce tahmin edilenden çok daha etkili ve daha dirençli olduklarını kanıtladılar. Kilit noktalara taktiksel güç yığarken, etkili bir biçimde dağıtılmış direniş kampanyası yürütüyorlar. Rus zayıflıklarından yararlanmak için yeni silah sistemlerini entegre edip uyarmayı başardılar. Ukraynalıların bu Rus zayıflıklarından yararlanmak için güvendikleri güçlerin de beklenilenin üzerinde yüksek getirisi oldu.

Özel harekat kuvvetleri (SOF) ekipleri, çakılı kalan Rus zırh ve araçlarına mobil saldırılar düzenledi. Bölgesel savunma birimleri, yerel şehirlerini ve kırsal bölgelerini savunmak için seferber edildi. Bunlar, Rus tabur taktik gruplarının hantal mekanize oluşumlarıyla karşılaştırıldığında ne pahalı ne de büyük bir lojistik kuyruk gerektirmeyen kuvvet örnekleri. Rus lojistiği yakıt, su, mühimmat, yiyecek ve araç parçalarının nasıl taşınacağını çözemezken Ukrayna tedarik hatları Javelins, NLAWs ve Stinger'ları cepheye başarıyla nakledebiliyor.

Ukraynalılar ayrıca Rusya'nın hava üstünlüğü sağlayamamasından istifade ettiler. Taşınabilir hava savunma sistemleri (MANPAD'ler), sabit ve döner kanatlı uçaklarını Rus ordusu için sürdürülemez hale gelecek bir oranda düşürmeye devam ediyor. Ukrayna hava kuvvetleri hala uçuyor ve Ukrayna Bayraktar insansız hava araçları karada Rus kuvvetlerine karşı etkili saldırılar sürdürüyor.

Ruslar, lojistik zorluklar ve Ukrayna'nın ateşlediği roketler yüzünden sersemlemiş olsalar da, henüz gerçek bir halk isyanıyla karşı karşıya değiller. Rus işgali altındaki kasabalardan gelen videolar, Ukraynalılar ve Rus güçleri arasındaki protestoları ve sözlü çatışmaları gösteriyor, ancak bu hakaretlerin fırlatılan Molotof kokteyllerine dönüşmesi muhtemelen uzun sürmeyecek.

Rus kuvvetleri ülkeye daha fazla girdikçe daha uzun ve daha savunmasız hale gelen, zaten zayıflamış olan tedarik hatları, henüz iki savaşta ABD konvoylarını rahatsız eden yol kenarı bombaları gibi bir tehditle karşı karşıya değil. Tarih bir rehber ise, Irak'taki Amerikan deneyimi ve Afganistan'daki ortak Amerikan ve Rus deneyimleri öğreticidir. Bir ülkeye girmek için savaşmak bir şeydir, ancak bir ülkenin kontrolünü elinde tutmaya çalışmak, en çok kaybın meydana gelebileceği zamandır.

Ukraynalılar için işler daha da kötüye gidecek. Ukrayna'yı "kurtarmak" için planladıkları yıldırım saldırılarında başarısız olan ve aksiliklerle hüsrana uğrayan Ruslar, Çeçenya, Suriye ve başka yerlerdeki daha önceki askeri çabalarıyla uyumlu taktiklere daha şimdiden başvurmaya başladılar. Hedef ayrımcılığına veya sivil ölümlerine dikkat etmeden veya bundan kaygı duymadan bombardımanları yaygınlaşıyor.

Büyük olasılıkla Rus kuvvetlerinin kentleri ele geçirme girişiminin birincil yolu bu olacak. Bu taktiğn Ukrayna ordusuna verdiği zararı da iyi kavrayamıyoruz, ancak Ruslara kıyasla daha yüksek orantılı bir insan gücü maliyeti ödüyor olabilirler.. Ukrayna ordusunun artık dayanamayacağı bir kırılma noktası gelebilir. Ayrıca geride kalan direniş faaliyetlerini yürütmek için en iyi güçlerini ön saflara atmış olabilirler.

Batı desteği, Ukraynalıların dayanması gereken herhangi bir umut için gerekli oldu ve olmaya devam edecektir. Açık tedarik hatlarının korunması ve Ukraynalılara sürekli ölümcül ve ölümcül olmayan yardım akışının sağlanması odak noktası olmalı. Seçilmiş ABD yetkilileri de dahil olmak üzere, Ukrayna hava kuvvetlerine ABD veya NATO tarafından üretilen diğer uçakları sağlamaya yönelik iyi niyetli öneriler, muhtemelen yararsız bir oyalamadır… Ukrayna lojistiğini onlara eğitim almadıkları uçaklar vererek veya bu uçakları ayakta tutmak için yepyeni bir bakım ve tedarik sorunu ekleyerek karmaşıklaştırmamıza gerek yok.

Batılı güçler, çabalarını en etkili olduğu kanıtlanmış ve Ukrayna ekipman kayıplarının yerini alabilecek silah sistemleri sağlamaya odaklamaya devam etmelidir. Ayrıca, bu desteğin davul zurnayla ilan edilmesi gerekmez; zaten roketlerin nereden geldiği Ruslar için aşikar olacaktır. Thucydides haklıysa ve Putin onur için savaşıyorsa, ABD desteğini artırmak için Rus kayıplarını vurgulamak onun savaşa olan bağlılığını daha da pekiştirebilir ve Batı'nın savaşı bitirme hedefine ters etki yapabilir.

Bu konu nihai bir şekilde sonuçlanmaktan çok uzak. Ruslar, kendilerini başta rahatsız eden sorunların çoğuna çözüm bulacak ve muhtemelen üstesinden gelecekler. Tersine, Ukraynalılar en iyi eğitilmiş kuvvetleri kayıplar verecek ve ülkelerinin savunmasında daha az hazırlıklı savaşçıları seferber edecekler. Bu çatışmanın, Rusya’nın Ukrayna'ya boyun eğdirip tamamen fethinden, Rus kuvvetlerinin yenilgisiyle sonuçlanıp tamamen geri çekilmesine kadar bir çok olası sonucu var. Ancak, sonuç ne olursa olsun, Ukrayna halkı için daha da kötüleşecek gibi görünüyor ve kısa vadede herhangi bir çözüm olması da olası değil.