'Adil Öksüz kaçmadı, kaçırıldı' diyen Atar: Kendisi de kol saati gibi 'es geçildi'

15 Temmuz Darbe girişiminin ardından kayıplara karışan "FETÖ’nün Hava Kuvvetleri imamı" Adil Öksüz’den geriye tek maddi delil olarak Hava Kuvvetleri amblemi taşıyan saati ve kemeri kaldı. Adil Öksüz’ün kol saati'ne ilişkin yazı kaleme alan Kısa Dalga yazarı Ersan Atar, "Belki bu saatin izi sürülse 15 Temmuz’un aydınlatılmasında yararı olacaktı ama kimsenin Adil Öksüz’den önceki sahibine ulaşma isteği yoktu" dedi.

"15 Temmuz sonrasında Adil Öksüz kaçmadı, kaçırıldı" iddiasında bulunan Atar, yazısında "Adil Öksüz’ün kendisi -tıpkı kolundaki saat gibi- 'es geçilmiş'ti. Bu göz ardı etme hali, 'Devlet Adil Öksüz’ü 15 Temmuz gecesi biliyor muydu?' sorusunu sorduruyordu" yorumunda bulundu.

"Adil Öksüz’ün kol saati: Devlete 15 Temmuz hatırası" başlıklı yazısında Atar, Öksüz'ün yakalanma sürecine ilişkin şunları kaleme alıyor:

Saatin sahibi, 15 Temmuz "darbe girişimi"nin "1 numarası" olarak yansıtılan FETÖ imamı Adil Öksüz’dü. Saat, Quantum markaydı, modeli TAF 1911C, seri numarası da 01631’di ve üzerine Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nın amblemi işlenmişti; orijinaldi. Bu saatten sadece Adil Öksüz’de yoktu. Hava Kuvvetleri Komutanlığı bu saatleri Quantum markasıyla yaptığı protokolle ürettirmiş ve almıştı. Genelde üst düzey subaylara verilirdi. 2007 ve 2011 yıllarında üretilmişti. "Her nasılsa" Adil Öksüz’ün bileğine takılmış bu saat, yine Adil Öksüz’ün 15 Temmuz sonrası karakolda, kemeriyle birlikte unuttuğu saatti.

‘SAATİN PEŞİNE DÜŞÜLMEDİ’

Devlet de "her nasılsa eline geçmiş" dedi ve o saatin peşine düşen ne bir savcı ne bir polis müdürü çıktı. Belki geçilip gidilmese, saatin izi sürülse, önce FETÖ’nün "Hava Kuvvetleri Komutanlığı imamı" olarak bilinen, sonra da bu sıfat "darbe girişimi"nin ağırlığının yanında hafif kalınca "terfi ettirilen" Adil Öksüz’ün Türk Silahlı Kuvvetleri içindeki, O’na hediye verme cüretini gösteren isme ulaşılacaktı. Ama olmadı.

‘ÖKSÜZ’ÜN KENDİSİ -TIPKI KOLUNDAKİ SAAT GİBİ- ES GEÇİLDİ’

15 Temmuz’dan sonra kaçırılan Adil Öksüz için "her nasılsa" denilip geçilen tek durum, saatin kendisinde olması değildi. Aslında Adil Öksüz’ün kendisi -tıpkı kolundaki saat gibi- "es geçilmiş"ti. Bu göz ardı etme hali, "Devlet Adil Öksüz’ü 15 Temmuz gecesi biliyor muydu?" sorusunu sorduruyordu.

Adil Öksüz devlet için 15 Temmuz’dan önce de sadece bir "akademisyen" değildi. Devlet, kendisinin FETÖ imamı olduğunu biliyordu. Bunun sağlaması, Ankara Başsavcılığı’nın 15 Temmuz’dan tam 3 yıl önce hazırlamaya başladığı, 15 Temmuz’dan önce yazımını bitirdiği, 15 Temmuz’dan hemen sonra da mahkemece okunup kabul edilen "FETÖ Çatı Davası İddianamesi"ndeydi. Fetullah Gülen’in bir numaralı sanık olduğu iddianamenin "Şüpheli Şahıs Analiz ve Değerlendirme" bölümünde bu davanın sanığı Cemal Türk’ten bahsederken Adil Öksüz’den şöyle söz ediliyordu:

"Eşinin kardeşi Adil Öksüz’ün (TCKN: 49162560564) 2015 itibariyle örgütün Deniz Kuvvetleri sorumlusu olduğu…"

Bir başka anlatımla savcı, Adil Öksüz’ün kız kardeşinin sanık Cemal Türk ile evli olduğunu, Adil Öksüz’ün de Deniz Kuvvetleri imamı olduğunu biliyordu. O dönemde Deniz Kuvvetleri imamı olarak biliniyordu. Ve "her nasılsa" Adil Öksüz "Kuvvet Komutanlığı imamı" olduğu bilinmesine rağmen o davanın şüphelisi değildi. Ve "her nasılsa" savcı Adil Öksüz için polise, "Şu kişiyi getirin de bir sorgulayayım ya da siz bir sorgulayın bakalım" deyip gözaltına bile aldırmamıştı. Ve o Adil Öksüz, devlete göre o günlerde "darbe girişimi" planları yapıyordu. Ve bu işlemi bile yapmayan savcıya "her nasılsa", "Sen bu tespiti yaptıysan bu kişi, açtığın Çatı Davası’nın sanığı neden değil, sanık değilse bile neden gözaltına aldırıp da ifadesini almadın?" diye sorulmamıştı.

ADİL ÖKSÜZ NASIL KAÇIRILDI?

Yekten söyleyelim, 15 Temmuz sonrasında Adil Öksüz kaçmadı, kaçırıldı. Nasıl ki Adil Öksüz’ün devlet tarafından 15 Temmuz öncesinde "FETÖ imamı" olduğunun sağlamasını "darbe girişimi" öncesinde hazırlanmış olan iddianameden yaptıksak kaçırıldığının sağlaması da 15 Temmuz sonrasında açılan dava dosyalarındaydı.

16 Temmuz sabahı "darbe girişimi" başarısız olunca Akıncı Üssü’nden "kaçışlar" başladı. Devlet öyle diyordu. Bu kaçanlar sadece askerler değildi, siviller de vardı. Kazan Kışla Jandarma Karakolu devriyeleri Akıncı Üssü çevresinde devriye atarken önce bir sivili yakaladılar. "Kimsin" diye sordular. "Nurettin Oruç" yanıtını aldılar. "Ne işin vardı üs civarında, hele böyle bir gecenin sabahında?" diye sordular; "Film çekmeye gelmiştim" yanıtını aldılar. Devlet o kişinin FETÖ’nün sivil imamlarından olduğunu hemen anlayıverdi. Üstelik O’nun adı o günlerde hazır olan "FETÖ Çatı Davası İddianamesi"nde de geçmiyordu. Oruç’u aldılar, Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne götürdüler. Çünkü önemli kişilerin sorgusu Emniyet Müdürlüğü’nde yapılacaktı, Ankara Başsavcılığı’nın talimatı böyleydi.

Devriye bir sivil daha yakaladı. İsmi Hakan Çiçek’ti. Hakan Çiçek de herhangi bir soruşturmanın şüphelisi değildi ama devlet kendisinin FETÖ’nün sivil imamlarından olduğunu bilirdi. Çiçek de Ankara Emniyet Müdürlüğü’nde götürüldü. Çünkü önemli isimdi. Sivil imamlar yakalandıkça Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne isim isim bilgileri veriliyordu.

‘HERKES ADİL ÖKSÜZ’ÜN MAHREM İMAM OLDUĞUNU BİLİYORDU’

Devriye ekibi bu kez bir başka sivili Akıncı Üssü’ne 620 metre ilerde yakaladı. Elinde bir valiz ve bir "kara çanta" vardı. Kimsin diye sordular, "Adım Adil Öksüz" dedi. Ne işin var burada, hele hele bugün?" diye sordular. "Sivilim, tarla bakmaya geldim" cevabını aldılar. Devriye O’nu da aldı karakola götürdü. Karakola götürülenlerin sayısı, askeriyle siviliyle, 100’ü bulmuştu. Hepsi Akıncı Üssü içinde veya çevresinde yakalanmıştı. Jandarma karakolunda kısa bir soruşturma yapılıyor, önemsizler Sincan’daki Batı Adliyesi’ne, önemliler İskitler’deki Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne getiriliyordu. O sırada Kazan Kışla Jandarma Karakolu’na, Ankara Emniyet Müdürlüğü’nden, çoğunluğu istihbaratçı 50 kişilik bir özel ekip geldi. Bu ekip gelmeden de Adil Öksüz’ün "mahrem imam" olduğu biliniyordu. Bu durumu daha sonra yargılanacak olan sanıklar, "Orada bulunan herkes Adil Öksüz’ün mahrem imam olduğunu biliyordu" diye açıklayacaktı.

Hal böyle olunca Adil Öksüz de Nurettin Oruç ve Hakan Çiçek gibi Ankara Emniyeti’ne götürülmek istendi ama Adil Öksüz’ün Kışla Karakolu’nda gözden uzak kalması gerekiyordu. Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne götürülürse oradan çıkamazdı. Adil Öksüz, Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne götürülmek istendikçe 50 kişilik özel ekip müdahale ediyordu: "Nereye götürüyorsunuz, araçtan indirin onu!"

Jandarma Karakolu’ndaki, çoğunluğu istihbaratçı polislerden yani Alp Aslan’ın görevlendirdiği memurlardan oluşan özel ekiptekiler de bir taraftan Adil Öksüz’e "Sen bunların imamısın biliyoruz" diyorlardı. Bütün bunlar olurken Adil Öksüz, karakol duvarının dibinde üzerinde iç çamaşırlarıyla "bekliyor" ve o ünlü fotoğrafını veriyor olacaktı.

Adil Öksüz’ün "beklediği" kişi O muydu bilemiyoruz ama akşamüzeri karakola bir isim geldi: Başbakanlık Müşaviri Ali İhsan Sarıkoca. Aralarında Arapça konuşma geçiyordu ve aşıklar gibi ayetlerle atışıyorlardı. Adil Öksüz, Ali İhsan Sarıkoca karakoldan ayrıldıktan sonra "önemsiz kişilerin" sorgusunun yapıldığı Sincan’daki Ankara Batı Adliyesi’ne götürüldü.

BATI ADLİYESİ'NE GÖTÜRÜLÜŞ SÜRECİ

Adil Öksüz’ün gözlerden uzak Batı Adliyesi’ne götürülüşü ve orada neler olduğunu, sanıklarının çoğu beraat eden, "Öksüz’ün Kaçışı Davası"nın dosyasından şöyle özetlemek mümkün:

*Kışla Jandarma Karakolu’nda şüpheliler, adına "mülakat" denilen kısa sorgudan geçiriliyordu. Adil Öksüz’ün "mülakatı" da yapılmış, Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne gidecek polis otosuna bindirilmişti. Devreye Alp Aslan’ın ekibinde yer alan ve Kışla Karakolu’na gönderilen 50 kişilik özel ekipte yer alan polis memuru Ertan Cihangir girdi. Cihangir, Adil Öksüz’ü polis otosundan indirtti.

* Adil Öksüz bir süre sonra yeniden polis otosuna alındı. Polis otoları Ankara Emniyet Müdürlüğü’ne doğru yola çıkmıştı ama bu kez Organize Suçlarla Mücadele Müdürü Necati Çevik’in talimatıyla Öksüz’ün içinde bulunduğu grup Ankara Batı Adliyesi’ne yönlendirildi. Yani yolda konvoyun yönü değişti.

* Öksüz ve diğerleri Batı Adliyesi’nin nezarethanesinde tutulurken avukat bulma telaşı başladı. Herkesten, avukatlarına haber vermeleri istendi. Orası bir adliye binasıydı ama niyeyse avukatlara haber verilecek telefon bulunamıyordu. Adil Öksüz "Benim telefondan arayabilirler" dedi. Öksüz kendisi de öyle yaptı, avukatını aramak için telefonunu hatta telefonlarını aldı. İki ayrı telefonu vardı. Öksüz bu sırada birçok kişiyle görüştü ama devlet Öksüz’ün oradan kimlerle görüştüğünü hiç bilmeyecekti. Öğrenmeye niyeti de yoktu. "Whatsapp araması yapmış, bu nedenle belirlenemedi" denilerek, kimlerle ne görüştüğünün tespit edilemediği tutanaklara geçirilecekti.

*Adil Öksüz’ün üzerinden, taşıyanının nerede olduğunu gösteren GPS cihazı ve flash bellek çıkacaktı. Fakat bunlar ve hele hele flash belleğin içeriğindekiler için tutanak tutulmadı. Hatta bu cihazlar Adliye’ye bile götürülmedi, karakolda kaldı.

* Adil Öksüz savcının karşısına çıkarılırken savcının da önüne sadece ismi ve cismiyle çıkarılacaktı. Hakkındaki bilgilerin yer aldığı mavi renkli dosya savcının önüne konulmayacaktı. Dosyayı savcının önüne koymayan isim de Karakol Komutanı Osman Gök’tü. Gök daha sonra bu tavrını, "Dosyadaki bilgilerin kime ait olduğunu ve dosyadaki bilgilerin kime teslim edileceğini bilmiyordum, ortalık çok karışıktı" diye açıklayacaktı. Oysa bu dosyanın içinde, bir "darbe girişimi" sabahı, ıssız bir arazide bir valizi ve çantasıyla dolaşan Adil Öksüz’ün üzerinden 51 adet 200, 11 adet 100, 3 adet 50 TL’lik banknot ile 36 adet 100 dolar çıktığının tutanağı da yer alıyordu. Savcı bunları da görmedi. Savcı yine de buna rağmen Öksüz’ün tutuklanmasını istedi ama kendisi adli kontrolle serbest bırakıldı.

‘KOL SAATİ DEVLETE YADİGAR KALDI’

Serbest bırakılırken Adil Öksüz’e Batı Adliyesi "emanet"indeki ve Kışla Jandarma Karakolu’ndaki eşyaları tek tek verildi: Valiz, çanta, flash bellek, GPS cihazı, paralar. İki eşyanın teslim edilmesi unutulmuştu: Üzerinde Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nın logosu olan Quantum marka saat ve pantolonun kemeri. Neyse ki Adil Öksüz’e eşyalarını eksik de olsa teslim eden görevli Öksüz’ün hemşerisiydi. "Toprak çekti" denir ya hani, toprak çekmiş olmalı ki kaynaşıvermişlerdi ve birbirlerine telefon numaralarını bile alıp vermişlerdi! Adil Öksüz bir an, "Bu saatin özelliğini fark ederlerse kimden aldığımı anlarlar ve TSK içindeki bağlantım deşifre olur" diye düşünmüş olmalı ki Sincan’dan ayrıldıktan sonra, eşyaları kendisine teslim eden görevliyi aradı. "Orada saatimi ve kemerimi unutmuşum" dedi ama saatin Adil Öksüz ve Türkiye için anlamını kavrayamayan görevli "Şu an diğer şüphelilerin işlemlerini yapıyorum, o işlemler bittikten sonra ben seni arayayım Adil abi" dedi ve telefonu kapattı.

Saat ve "bağlantısı" elbette önemliydi ama Adil Öksüz’ün zamanı yoktu. Ankara’da kalmamalıydı. Sakarya’ya gitti. Görevli, diğer şüphelilerin işlemlerini bitirdikten sonra Adil Öksüz’ü aradı ama Öksüz çoktan Sakarya’ya ulaşmıştı. Sonra da Adil Öksüz saatini almaya geri gelmedi haliyle. Böylece o saat devlete hatıra kaldı ve adli emanette tutuluyor.

İşin ilginci, devlet hiçbir zaman o saatin peşine düşüp de "Bu saati Adil Öksüz’e TSK içinden kim hediye etti?" diye soruşturmadı. Soruşturulsaydı belki de Adil Öksüz’ün TSK içinde, bilinenden farklı bir bağlantısı ortaya çıkacaktı.