Trump gitti, darısı bizimkine!
Can DÜNDAR
ARTI GERÇEK- Amerika’da Joe Biden’ın yemin törenini izlerken eminim çoğunuz aynı şeyi düşünmüşsünüzdür:
Tam ortadan ikiye bölünmüş, birbirine karşı nefretle kışkırtılmış bizlerin, yaraları sarmayı vaat eden, birlik mesajı veren, herkesi kucaklayan bir yöneticiye ne kadar ihtiyacımız var.
Yeni bir sayfa açma vaadine, birbirini dinleme ve ötekiyle barışma tavsiyesine ne kadar ihtiyacımız var.
İki uca savrularak kutuplaştırılmış, düşmanlaştırılmış insanlara, "Ben hepinizin başkanı olacağım, beni desteklemeyenler için de çok çalışacağım" diyecek bir lidere ne kadar ihtiyacımız var.
Birlik mesajını sözde bırakmayan, iktidarını "öteki"leştirilmiş olanla, mesela bir kadınla, bir azınlık mensubuyla paylaşan erkek siyasetçilere ne kadar ihtiyacımız var.
Kendi ana dilinde, "Herkes için özgürlük ve adalet" isteyen bir sanatçıya kürsüyü vermekten çekinmeyen bir özgüvene ne kadar ihtiyacımız var.
"Kişisel çıkarımı değil, kamu yararını gözeteceğim" diyen bir sese ne kadar ihtiyacımız var.
Ülkenin başındaki adamdan sürekli nefret mesajları duymaya alışmış kulaklarımız, onun, kamu yararına değil, kişisel çıkarına çalışan soyguncularını görmüş gözlerimiz, ana dilinde türkü söyleyeni bile linç edenleri hatırlayan hafızalarımız için ne kadar yabancı şeyler bunlar…
Bir de kaybedeni düşünün:
Yitirdiği seçime rağmen koltuğunu bırakmamak için çetelerini sokağa döken, sandık sonucuna, halkın iradesine, demokratik kurallara direnen, medeni bir devir teslime bile tahammül edemeyen, tarihe narsizm ve nefret simgesi olarak geçeni...
Bir başkanın ardından, başta kendi halkı olmak üzere bütün dünyanın, "Nihayet gitti, kâbus bitti" diye sevinç çığlıkları atılması, lanetler ve beddualar okuması ne utanç verici bir şey...
Amerika şimdilik kurtuldu. Darısı başımıza…
