Sandıktan çıkan albüm
İlker Cihan BİNER
Artı Gerçek - Ergenlik yıllarımda kuzenlerim Umay ve Gökçe ile hafta sonları dışarıya çıkıp gezmek pek keyifliydi. Dershaneler, özel öğretmenler, okulun tüm stresinin arasında İskenderun'da sahile yakın tek bir caddede dolaşıp dururduk. Yıllar boyu o anları yanımda taşıdığımı The Cranberries'in solisti Dolores O’Riordan'ın ölümüyle fark ettim.
Bu açıdan geçmiş geçip gitmiyor ve her seferinde farklı karşılaşmalara karışıyor. Geçmişin duygularla kurduğu böylesi bir bağlantı var. Yaşanan olaylar bedene yerleşiyor ve hafıza her daim karmaşık, çok katmanlı.
Yeniden etkinleştirmeye açık olan bellek bu sefer The Cranberries dinlediğimiz yıllara götürmüştü beni.
Ne zaman Umay ve Gökçe'yi evlerinden almaya gitsem yanıbaşımızda ‘Animal Instict’, ‘Promises’, ‘Just My Imagination’ çalardı.
Albümü evlerine bir koleksiyoner olan büyük dayım almıştı. Genelde kuzenlerime gittiğim zaman dayımın cd, kaset ve plakları değerli olduğu için yakından bakamamanın üzüntüsüyle onları uzaktan izlerdim. Fakat grubun ‘Burry The Hatchet’ albümünün kuzenlerimin favorisi olmasına sevinmiştim. Çünkü ben de onlarla dinlebiliyordum.
Ayrıca ‘Zombie’ ‘Ode To My Family’ The Cranberries'in hit şarkıları olsa da biz grubun bu çalışmalarında takılı kalmıştık. Bir yıl sonra ise Blue Jean dergisi grubun tüm kliplerini vcd şeklinde vermişti. Çok sevinmiştim ve sürekli ‘Animal Instict’in hüzünlü videosunu izler dururdum.
Hatta kuzenim Gökçe için ‘Just My Imagination’ın kelebelikli klibi ve Umay'a göre de ‘Promises’ güzeldi.
Albüm hepimizin ortak noktasına dönüşmüştü. O yıllardan bu yana her birimiz başka yaşamlar sürsek de bir araya geldiğimizde The Cranberries'den konu açıldığında tebessüm edebiliyoruz.
'BURRY THE HATCHET'İN MELANKOLİSİ, VAROLUŞUN SİHRİ
Albümün zamansızlığını ise bir yerlere kaydetmek gerek. ‘Burry The Hatchet’ İngilizce bir deyim ve barış yapmak anlamına geliyor. Fakat albüm kapağındaki kaotik görselde çölde çıplak bir adamı gözetleyen kocaman göz var.
Kapağı Storm Thorgerson tarafından tasarlanan albümde 13 şarkı var. Grubun solisti Dolores'in doğum yapmasının etkisiyle ‘Burry The Hatchet’ anneliğe gönderme yapan şarkılarla da dolu.
‘Animal Instict’ özellikle bunlardan biri. Albüme yayılan ışıltılı melankoli ise Dolores'in vokaliyle ve yer yer sertleşen gitar riffleriyle biraz karanlık konumlara doğru derinleşebiliyor. ‘Promises’te, ‘Delilah’ta yükselen çığlıklar ‘Whats On My Mind’, ‘Just My Imagination’ şarkılarında tatlı bir uğultuya dönüşüyor.
‘You And Me’, ‘Desperate Andy’, ‘Fee Fi Fo’ grubun hikâye anlatıcılığının zirve yaptığı şarkılar.
Bu albüm sonrasında The Cranberries’in ‘Wake Up And Smell Coffee’ adlı çalışmaları ‘Burry The Hatchet’ın devamı sayılabilir.
Öte yandan yaşamım boyunca kendi benliğimi biçimlendirirken bana katkı sunan çalışmadaki her şarkının kalbime işlendiğini itiraf etmem gerek. Ne zaman karamsarlığa kapılsam Dolores'in sesi yanıbaşımda belirir.
Benliğimde açan kara güneş kırılmalarla, iliştirilmiş hüzünlü anılarla, yeniliğe ve belirsizliğe açık konumlarla parlamaya devam ediyor.
Geriye dönüp baktığımda Petek Pastanesi’nin sokağında kuzenlerim Umay ve Gökçe ile yaşadığım her anım yaratıcı biçimlerde yeniden etkinleşmeye devam edecek.
Albümden ‘Just My Imagination’ şarkısından bir alıntıyla kapatayim:
‘We were living for the love/We had and living not reality…’*
*The Cranberries’in ‘Burry The Hatchet’ albümünden ‘Just My Imagination’ şarkısından: ‘Biz sevgimiz için yaşardık/Gerçekler için değil.’
