1 Mayıs işçinin emekçinin bayramı mı, sendika ağalarının can simidi mi?

+GERÇEK- 1 Mayıs 1886’da Amerika işçi sendikaları konfederasyonu önderliğinde günde işçiler günde 12 saat olan çalışma saatinin 8 saatte, çalışma gününün de haftada 6 güne indirilmesi talebiyle işi bırakıp Greve gittiler. Şikago da yapılan bu gösterilere yüz binlerce işçi katıldı olaylar çıktı kan döküldü birçok işçi önderleri idam edildi.

1889’da toplanan ikinci enternasyonalde idam edilen şikago işçilerinin anısına 1 Mayıs gününün tüm dünya da işçi sınıfının birlik mücadele ve dayanışma günü olarak kutlanmasına karar verildi.

Türkiye de 1 Mayıs 1912 yılında İstanbul da kutlandı sonra 1923 yılında 1 Mayıs yasal olarak işçi bayramı ilan edildi ama ne hikmetse 1924te de yasaklandı. 1925 yılında şeyh Said’in başlattığı kürd isyanı ile çıkarılan tekrir – i sükûn yasası bahane edilerek 1 Mayıs yasaklandı.

1935 yılında çıkarılan ‘’ulusal bayram ve genel tatiller hakkında kanun’’ adıyla çıkarılan kanunla 1 Mayıs işçi bayramı olarak değil de Bahar ve Çiçek bayramı olarak genel tatil günü olarak kabul edildi 1981 yılına kadar.

27 Mayıs 1960 darbecileri de işçiye şirin görünüp kendini ilerici göstermek için her şeyde Türk’e özgü olduğu gibi işçi bayramında da Türk’e özgü olarak işçiye bir bayram icat ettiler. Toplu sözleşme, grev ve lokavt kanunun kabul tarihi olan 24 Temmuz’u işçi sınıfına 1 Mayısın yerine işçi bayramı olarak sundular.

Ne yazık ki 24 Temmuz uyduruk işçi bayramı işçiler tarafından kitlesel olarak hiç kutlanmadı. Ama resmiyette sadece mevcut hükümetler ve hükümetleri temsil eden sarı sendikacılar tarafından cafcaflı nutuklar atılarak kutlanırdı. 13 Şubat 1967 de Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu DİSK kurulduktan sonra ancak 1 Mayıs Birlik ve dayanışma günü olarak kutlanmaya başlandı. DİSK ilk olarak 1 Mayısı 1977 1 Mayısında görkemli ve kitlesel olarak kutlarken, kuzu postuna sarılmış kurt misali yasakçı derin devlet kanlı dişlerini göstererek 1977 1 Mayısını kana buladı. Kontrgerilla THE MARMARA otelinde kitlenin üzerine ateş açtı alanda DİSK genel başkanı Kemal TÜRKLER konuşmasını yeni bitirmişti panik içinde kalan kalabalık üzerine yağan kurşunlardan kaçmak için kazancı yokuşuna yöneldiler. Kazancı yokuşunun başına kamyonet park ettirilerek yolu kapatmışlardı. Kazancı yokuşuna yönelen yığınların bir kısmını Panzerlerle ezdiler bir kısmını kurşunlayarak öldürdüler. 39 emekçi yaşamını yitirmiş, 200 kişiden fazla emekçi yaralanmıştı.

Yaşamını yitirenlerden biride Siverekli Hikmet ÖZKÜRKÇÜ idi eğitim emekçisiydi Viranşehir TÖB-DER üyesiydi. 1978 de yine yüz binlerce emekçi taksim alanındaydı yine alanda DİSK, TÖB-DER, sol siyasi partiler, sivil toplum kuruluşları ve Devrimci Demokrat Kürd Gençliği vardı. 1979 yılında sıkıyönetim komutanlığı İstanbul kutlamalarını yasakladı. 1980 darbecileri tamamen yasakladı. 1981 yılında 12 Eylülün faşist Generalleri 1935 yılında Bahar ve Çiçek Bayramı olarak kabul edilen yasayı da iptal ederek bahar ve çiçek bayramını da yasakladı. 1981 den 2007 yılına kadar Türkiye İşçi sınıfına 1-Mayıs kutlamaları yasaklarla geçti.

2007 de 1977 de ölen 37 emekçinin 30. Yıldönümü nedeniyle sadece kazancı yokuşuna karanfil bırakılmasına izin verildi. 2008 Nisanında dönemin iktidarınca 1 Mayısın emek ve dayanışma günü olmasına izin verildi. 2009 Nisanında TBMM’ne verilen önergeyle resmi tatil ilan edildi. 2009 da taksime çıkılmasına izin verilmedi. 2010 1 Mayısı taksimde kutlandı. 2011 1 Mayısında TÜRK-İŞ başkanı Mustafa KUMLU konuşurken tekel işçilerinin saldırısından korkarak kürsüyü bırakıp kaçtı. Türk-İş 2012 1 Mayısında da kürd sorununun demokratik çözüm talebini bahane ederek taksim kutlamalarına katılmama kararı aldı.

1889’da toplanan ikinci enternasyonalde idam edilen şikago işçilerinin anısına 1 Mayıs gününün tüm dünya da işçi sınıfının birlik mücadele ve dayanışma günü olarak kutlanmasına karar verildi. 1889 yılında dünya işçi sınıfı 1 Mayısı İşçi sınıfının birlik mücadele ve dayanışma günü olarak kutlarken, Türkiye işçi sınıfı ancak 119 yıl sonra 1 Mayısı işçi sınıfının birlik mücadele ve dayanışma günü olarak kutlaya bildi. 2008 Nisanında dönemin iktidarınca 1 Mayısın emek ve dayanışma günü olarak kutlanmasına izin verildi. 2009 Nisanında TBMM’ne verilen önergeyle resmi tatil ilan edildi. 1925 Şeyh Said isyanı bahane edilerek yasaklanan 1 Mayıs 1935 yılında Bahar ve çiçek bayramı olarak kutlanmasına müsaade edilmişti. 12 Eylül faşist generalleri 1981 yılında Bahar ve çiçek Bayramı olarak da kutlanmasını hazmetmeyerek tümde yasaklamıştı. 1981’den 27 yıl sonra 2008 Nisanında Gerçek anlamda işçi sınıfının Birlik Mücadele ve Dayanışma günü olarak kutlanmasına müsaade edildiğini yukarıda belirtmiştim. Kısaca özetlersek Türkiye işçi sınıfı ancak 119 yıl sonra dünya işçi sınıfının kazanımına erişe bilmiş 1 Mayısı Birlik Mücadele ve Dayanışma günü olarak kutlaya bilmiştir.

Doksan yedi yıllık Cumhuriyet tarihinde İşçi sınıfını uluslararası Birlik Mücadele ve Dayanışma gününü bile doğru dürüst kutlayamamışız. Buna rağmen 1 Mayıs hep sendika ağalarının kurtarıcı çan simidi olmuştur. Hani bir soluğanda derler ya "Bir Mayıs Bir Mayıs ilk dileğimiz/ Yaşatacak seni tunç bileğimiz " Bence bizim sendika ağaları yukardaki soluğanı şöyle demekte "Bir Mayıs Bir mayıs kurtarıcı can simidimiz/ Yaşatacak seni ballı maaş ve ikramiyelerimiz" diyerek anmaktalar.

Yığınla işçi sorunları dururken 1 Mayıstan 1 Mayısa yağmurlu havalarda sokakta şemsiye satan şemsiye satıcıları gibi sokaklara inerek ağalıktan hatırlayamadıkları işçi önderlikleri akıllarına gelmekte. 12-Eylül faşist idareden sonra sarı sendikaları bir tarafa bırakırsak, DİSK genel başkanlığını yapan Rıdvan Budak, Süleyman Celebi ve Kani Bako’suna kadar 1 Mayıs’ın ucuz kahramanlığına soyundular. Mükâfatını da işçilerin sırtından Milletvekilliğine transfer olarak aldılar. İşçilerin hiçbir sorunu çözemedikleri gibi işçiyi örgütleyemediler bile.

Gezici Tarım işçileri halen yüz yıl öncesi şartlarında sosyal güvenceden yoksun ilkel şartlarda çalışmaktalar. Bu pandemi döneminde Hizmet iş kolundaki işçiler kaderiyle baş başa bırakıldı. Birçok belediyede işçiler işten atıldı yüzlerce KHK’lılar sendikalarınca görülmezden gelindi. 1 Mayıslarda cilalı söylevler nutuklar çekerek sorunlar çözülmüyor ballı maaş ve ikramiyeler alan sendika ağaları.

Her şeye rağmen selam olsun 1977’ni kalınlı 1 Mayısında yaşamını yitiren 39 devrimci emekçi şehitlerimize. Selam olsun 15 – 16 Haziran direnişi ile sarı sendikacılara karşı sınıf ve kitle sendikacılığını hayata geçiren Kemel Türkler ve arkadaşlarına. Selam olsun Çorum Belediye işçilerini sokağa attırmayıp çıplak ayakla Çorumdan Ankara’ya yürüyen Abdullah Baştürk ve arkadaşlarına.

Tek dileğimiz görkemli kutlanacak 2022 1 Mayısı sorunlara çözüm ve Ballı maaşlar alan ağa sendikacılardan kurtuluş Bayramı olur. Tüm Dünya Emekçileri 1 Mayıs Birlik Mücadele ve Dayanışma bayramınız kutlu olsun.