'Bir dönem tek adamcılığa - baskıya- şiddete- devlet aygıtlarına direnirken hatta hakkını savunduğun insanlar, bir de bakmışsın ki iktidarındilini benimsemiş ve bunu doğallıkla yapar olmuş'

'Yani referandumdan herşeye rağmen hayırlı bir sonuç çıktı: Erdoğan'ın mağduriyet retoriği inandırıcılığını kaybetti, eski ve dışlayıcı kimlik siyaseti artık bir tıkanma noktasına ulaştı

“Referandum kazasız belasız atlatılsa ve hayırlısıyla ‘hayır’ sonucu çıksa bile bugün, halen içinde yaşadığımız fiili başyücelik düzeninde yaşamaya devam edeceğiz bir süre daha. Esas o noktada hem toplumsal muhalefeti kuvvetlendirerek özgürlükler için mücadele edilebilmek, yani başyüceliğe, – Türk tipi başkanlığa – sadece sandıkta değil, hayatın içinden de hayır demek çok önemli.”

Popüler kültürün işlevi bir yanıyla da anakımın sunduğu mesajların normal olarak algılanmasını sağlamak. Çok naifçe, oldukça basitçe ama, bu kadar ölüm, haksızlık içinde Dodan’ın popüler anaakım bir yarışmayı kazanması iyi bir şey.

Türkiye demokrasi konusunda hiçbir dönem örnek bir ülke olmadı. Cinsiyetçilik konusunda da ayrımcılık geleneği Cumhuriyetin kuruluşuna dayanır.

Yüzyıl öncesini yeniden yaşıyoruz. Yüzyıl boyuncada düşük ölçüde yaşadık, bize gelmediyse ses çıkarmadık da biz gözleri kapadık acılara. Ahmet Oktay da unutulacak, Xerabe Bava da. Soykırım gibi… Taraflar kendi tarihlerini yazacak, nesiller bu tarihleri tek tarafıyla bilecekler. Yası tutulamamış politikleşen her acı gibi melankolik bir biçimde slogan halinde önümüze sürekli gelecek.

Artı Gerçek’in yayın hayatına geçtiği gün kişisel tarihim ile Türkiye siyasi tarihinin kesişimi açısından anlamlı bir yıldönümüne denk geldi. Bir yıl önce 8 Şubat’ta Nişantaşı Üniversitesi Sosyoloji Bölüm Başkanlığı görevimden okuldaki diğer 5 akademisyen arkadaşımla birlikte Barış için Akademisyenler bildirisini imzaladığım için atıldım. O sırada biri bana şu satırları Türkiye’de çeşitli ortamlarda barış, demokrasi, bir arada yaşam için çalıştığın, tartıştığın, dayanıştığın meslektaş, demokrat, düşünürün olduğu bir internet  sitesi için bir yıl sonra Berlin’den yazacaksın dese, “hadi canım!” derdim. Şimdi özellikle duygusal olarak ne kadar öngörüsüz olduğumu itiraf etmekten başka bir söz bulamıyorum.  Gerçi cahiliye devrinin tarafgirlik, güce tapma ve bilgiden uzaklaşma yönünde hızla ivme kazanacağını görüyorduk. Bizim değer bildiklerimizin açıkça değersizleştirileceğini de öngörüyorduk ama, içselleştirmek başka bir mesele ve meleke.