Ahmed Arif Diyarbakır’da anıldı: Şairin şehri, şehrin şairi

2 Haziran 1991'de yaşamını yitiren Ahmed Arif, Diyarbakır'da, Ahmed Arif Müze ve Edebiyat Kütüphanesinde, "Ahmed Arif; Şairin şehri, şehrin şairi" başlıklı söyleşi ile anıldı. DİTAV (Diyarbakır Kültür ve Yardımlaşma Vakfı) tarafından Ahmed Arif Müze ve Edebiyat Kütüphanesinde yapılan söyleşide yazar Şeyhmus Diken ve şair Ahmet Çakmak konuştu.

Ahmed Arif’in bir söyleşisinde ‘Acı çekmeyen şair olamaz’ dediğini hatırlatan Çakmak, 33 kurşun şiirini ve bu şiirin 20 yılı bulan yayınlanma, yasaklı olma serüvenini anlattı. Yazar Şeymus Diken ise, "Ahmed Arif’in ömrünün sadece 8-10 yılı Diyarbakır’da geçti. ma eserlerine baktığınızda sanki hep Diyarbakır’ın bu bazalt taşlı mekanlarında yaşamış, bu şehirde su satmış, ayran satmış gibi hissedersiniz. İşte bu şehrin insana kattığıdır" dedi.

‘ACI ÇEKMEYEN ŞAİR OLAMAZ’

Evrensel'den Umut Yeğin'in haberine göre bu söyleşiyi Ahmed Arif’in ölüm yıl dönümü olan 2 Haziran günü yapmak istediklerini ancak çeşitli aksiliklerden dolayı bugüne sarktığını belirten Ahmet Çakmak, Ahmed Arif’in Diyarbakır’da başlayıp Harran, Siverek, Uşak, Afyon ve Ankara’ya varan serüvenini ve hayatında öne çıkan yanlarını anlattı. Ahmed Arif’in bir söyleşisinde ‘Acı çekmeyen şair olamaz’ dediğini hatırlatan Çakmak, 33 kurşun şiirini ve bu şiirin 20 yılı bulan yayınlanma, yasaklı olma serüvenini anlattı.  Ahmed Arif’in ilk yazdığı şiirlerinden biri olan ve İtalyan komünist öner Palmiro Togliatti'nin öldürülmesi üzerine yazılan "Palmiro" şiirinden bahseden ve şiiri okuyan Çakmak, bu şiir nedeniyle Ahmed Arif’in gözaltına alındığını söyledi.

‘YAZDIĞI BİR DE ROMAN VARDIR ÖRNEĞİN AMA BU ROMANI BEĞENMEDİĞİ İÇİN YAKMIŞTIR’

Ahmet Oktay’ın Karanfil ve Pranga kitabında, Ahmed Arif’in büyük ustalığının esin kaynaklarını belirttiğine vurgu yapan Çakmak, "Oktay, Ahmed Arif’in büyük ustalığını, büyük ustaların izinden gitmesine bağlar. Kimlerdir bu ustalar, ‘Necatigil’dir, Ahmet Hamdi’dir, Nâzım’dır’ diyor" dedi. Ahmed Arif’in şiirleri yanı sıra söyleşileri ve gazete yazılarının da olduğuna vurgu yapan Çakmak, "Yazdığı bir de roman vardır örneğin ama bu romanı beğenmediği için yakmıştır" şeklinde konuştu.

‘MAALESEF Kİ O SOKAKLAR ŞİMDİ YOK’

Yazar Şeymus Diken ise Ahmed Arif Müze ve Edebiyat Kütüphanesinde ilk defa Ahmed Arif’i konuştuğunu belirterek, "Burası Ahmed Arif’in kendi evi değil. Evinin olduğu sokağa eski Sur Belediye Başkanı Abdullah Demirbaş zamanında belediye meclis kararı ile Ahmed Arif Sokağı adı verilmişti. Yine aynı dönemlerde Mıgırdiç Margosyan’ın evinin olduğu sokak ‘Mıgırdiç Margosyan’ adını taşımaya başlamıştı. Maalesef ki o sokaklar şimdi yok. Ama iyi ki bu mekan var ve bu gibi buluşmaları yapabiliyoruz" dedi. Diyarbakır’ın dışarıdan gelen bir yabancıyı kucaklayan ve kendini o şehirden biri gibi olmaya dönüştüren bir tarafının olduğunu vurgulayan Diken, "Ahmed Arif’in ömrünün sadece 8-10 yılı Diyarbakır’da geçti, Mıgırdiç Margosyan’ın ise ömrünün 70 yılı Diyarbakır dışında geçti. Ama eserlerine baktığınızda sanki hep Diyarbakır’ın bu bazalt taşlı mekanlarında yaşamış, bu şehirde su satmış, ayran satmış gibi hissedersiniz. İşte bu şehrin insana kattığıdır" diye konuştu.

‘BENİM KİTABIMI EMEKÇİLER, ÖĞRENCİLER, YOKSULLAR NASIL OKUYACAK?’

Diken, Ahmed Arif ile yaşadığı bir anısını ise şöyle anlattı: Kitabının baskısı yeni çıkmıştı. Eşref Ayaz ağabey de yanımızdaydı. Ahmed abi ile beraberdik. İki kitap aldı kitapçıdan ve ısrarla parasını ödemek istedi. Baktı kitabın arkasına 6 lira. ‘Yahu’ dedi, ‘benim kitabımı emekçiler, öğrenciler, yoksullar nasıl okuyacak? 1 lira bile onlar için çok para. 6 lira ile karınlarını doyururlar. Dedim de yayıncıya zam yapma diye, gene de yapmış"

Söyleşinin ardından Ahmet Çakmak, Ahmed Arif’in "Bu Zindan, Bu Kırgın, Bu Can Pazarı" şiirini, Şeyhmus Diken ise "Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebenin Ninnisi" şiirini okudu.