2 Nisan 2022 Cumartesi günü Artı Gerçek sitesinde "Putin Ukrayna’da beklemediği kadar güçlü bir Ukraynalı kimliği ile karşılaştı" başlıklı bir yazı yayınlandı.
Ocak 2022'ye kadar Ukrayna'da yaşayan Brian Milakovsky, savaşın gidişatını Foreign Affairs dergisi için değerlendirmiş, bizim arkadaşlar da bu önemli yazıyı iktibas etmişler, çok da iyi etmişler, bu alan çok tartışılacak çünkü.
Bu yazı (Milakovsky) ve benzer ana fikirler ile yazılan başka önemli yazılar büyük benzerlikler taşıyorlar ve ana fikir başlığa taşıdığım yaklaşım yani Rusya ordusuna karşı gösterilen büyük desteğin Ukraynalı kimliğinden kaynaklandığı.
Brian Milakovsky ve başka yazarlar Ukraynalı kimliği derken galiba daha ziyade tarihe, Ukraynacaya, Ukraynalı kültürüne, bağımsız yaşama ve Rusya vesayetinden uzak bir devlete sahip olma arzusuna vurgu yapıyorlar.
Bu görüş muhtemelen doğru ama kanımca sadece kısmen; bu görüşe tam katılamadığımı, bu görüşe yanlış demek haddim olmamakla birlikte ifade edebilirim.
Alanım da değil ama Ukrayna tarihi ile ilgili geçmişte kitap okumadığımı da fark ettim, bu çirkin savaş başladığında kitapçılardan Ukrayna tarihi ile ilgili iki kitap edindim, okudum, yukarıda gönderme yapılan makalede (Foreign Affairs) yazılan görüşlere temel oluşturabilecek ama oluşturmayabilecek de çok sayıda bilgi mevcut galiba Ukrayna tarihinde.
Doğrudur, Ukraynalıların çok önemli bir bölümü Rusya ordusuna karşı çok güçlü ve onurlu bir direniş sergiliyorlar, büyük kayıplar veriyorlar, şehirleri yıkılıyor ama bendenizin naçiz görüşü bu direnişin temel nedeninin Ukraynalı kimliği, kültürü falan olmadığı; direnişin kökeni, nedeni geçmiş değil, gelecek, önlerine gelen makus bir talihi ve tarihi yenme refleksi.
Kanımca Ukrayna Cumhurbaşkanı Zelensky toplumunu çok iyi analiz etmiş ve meseleye de çok doğru bir perspektiften yaklaşıyor.
Bu perspektif de NATO ve AB üyeliği Ukrayna’nın.
Zelensky pazarlığa iki maksimalist taleple giriyor, anlaşılan NATO üyeliğinden vazgeçmeye hazır, hatta vazgeçti bile herhalde ama AB üyeliğinden vazgeçmeyecek.
Ben, bu konulara ne kadar aklım erer bilemem ama NATO hedefinin zaten hemen vazgeçilmek için, bir pazarlık unsuru olarak ortaya konduğu kanısındayım.
Ukrayna’nın AB tam üyeliği hedefi Ukrayna nüfusunun yaklaşık tümünü (muhtemelen bazı grupçuklar hariç) birleştiren, heyecanlandıran, gelecek vaadi olan bir hedef.
Zaten iyi bir temel eğitim sürecinden geçmiş Ukrayna nüfusu AB hedefine kitlenmiş gibi duruyor.
AB tam üyeliği hedefi Ukrayna için zenginlik, özgürlük ve güvenliği temsil ediyor ve çok büyük ölçüde de haklılar.
Finlandiya da AB üyesi, Rusya’ya komşu ama NATO üyesi değil yani örnek de var önlerinde.
Eğer bu hedef gerçekleşir ve Ukrayna makul bir sürede NATO değil AB tam üyesi olursa bu süreç, önce Ukrayna, tüm Avrupa ve hatta Rusya için çok hayırlı olacaktır.
Rusya için de hayırlı olacaktır çünkü Ukrayna halkının AB sürecinde zenginleşmesine, özgürleşmesine Rusya halkının, özellikle gençlerin da duyarsız kalması mümkün olmayacak, yönetime büyük bir baskı oluşacak ve böylece 1990’da başlayan bir süreç Rusya’nın da, AB’ye üyelik talebinde bulunmasalar bile daha özgür, daha demokratik bir ülke olmasa ile sonuçlanabilecektir.
Umarım Ukrayna halkının bu korkunç süreçte yaşadıklarını iyi değerlendiren AB yetkili organları da bu süreçte üzerine düşen görevleri hakkıyla yerine getirir.
Bu süreçten Karadeniz’in güneyindeki ülkenin de AB yönünde etkilenmesi gerekir, orta ve uzun vadede yegane zenginleşme ve özgürleşme yoludur ama Putin’den çok Putincisi bol olan bir ülke için bu ne kadar mümkündür bilemem, bu durum da Karadeniz’in güneyindeki ülkenin sorunudur.
Yanılmıyorsam artık Ukraynalı kimliği tarihsel kökenlerinden daha ziyade makus bir talihi yenme şansı olarak gözüken AB tam üyeliği hedefi çerçevesinde şekillenmektedir.
Her şerde bir hayır vardır derler eskiler.
