Cezmi Ersöz

Ne yalan söylemeli, aslında ben de birçokları gibi bu ikiyüzlü ve maskeli kültürün bir kurbanıyım.

O terk edilmiş hayat, o çok susamış hâliyle geldi…

Konuşmanın ortasında aniden susar, sonra sorardık birbirimize; sevgiyi bu kadar özleyip bu denli yanlış ilişkiler yaşamak, sadece ikimize mi özgüydü?

Güneşten ve yıldızlardan çok, paraya taparlar. Her şeyin fiyatını bilirler ama anlamlı hiçbir şeyin değerini bilmezler.

“Göze al, her şey, hem de hiçbir şey olmayı!. Birisi öper elbet, kalbimizden akan kanı… Birisi öper mutlaka!”

“Sözcüklerinin arasında boşluk bırakmadan konuşuyorlar. Çünkü birdenbire bir sessizlik olursa, hepsi birden düşecekler o boşluktan aşağıya”

Kim yüce gönüllü, bilinmez, onlar cellatlarıyla anlaşırlar, sen dışarıda kalırsın. Dinleri var onların, ahlakları.  Onların, çiğnemeye her an hazır oldukları değerleri var

Aşk, ölümün sevgilisidir. Kollarında kimsesiz bir aşkla geldin bana. Ölümü hatırlattın bana. Hemen o an anladım, âşıktım sana...

Çünkü birileri bizi ilk ve gerçek sevgiden yoksun bırakmıştı. Ve bu boşluk, hiçbir aşkla, hiçbir sevgiyle dolacak gibi değildi.

En son aradığımda benimle uzun konuşamayacağını, uzak bir yerden misafirlerinin geldiğini söylemiştin.