Hiçbir belediye başkanının şu ya da bu partiden olması ülke için beka sorunu olamaz. Ama devletin en üst makamının, milletin bir yarısına 'zillet' demesi milli birliği bozar...

Adana Mutabakatı Türkiye’nin elini güçlendiren bir olanak gibi algılanıyor. Ancak bu öneri Şam’la masaya oturmayı ve Şam’ın masaya koyacağı hesap pusulasına karşılık bulmayı da gerektiriyor.

İktidar işin kolayını mizaha başvurmakta, en ciddi konuları alaya almış görünerek herkesi kendine güldürmeye, böylelikle bir rahatlama sağlamaya çalışmakta bulmuş gibi davranıyor.

Akif'i anarken, dürüstlükten, adaletten, haktan, haklıdan söz etmez, haksızlığa, yolsuzluğa, arsızlığa itiraz ve isyan etmezseniz, anmış olursunuz da, anlamış olur musunuz?

Yine 2009'da ifade ettiğim kaygıları taşıyorum. Gele gele yine 12 Mart benzeri günlere geldik. Darbeyle, darbecilikle mücadele diye başladık, aydın düşmanlığıyla devam ediyoruz.

'Diyanet İşleri Başkanlığı siyasi tartışmalara malzeme olmamalıdır', doğru! Ama bunun gereğini gözetecek olan önce Diyanet'in kendisidir.

Çok bilinen bir erkan-ı harp sözüdür: 'Harbin başında yapılan yığınak hatası harbin sonuna kadar etkisini sürdürür.' Biz Suriye olaylarının başlangıcında yığınak hatası yaptık...

Evlatları kaybedilmiş anaların direnişi sessiz bir çığlıktır. İz'anı ve vicdanı olanların, 'Dicle kıyısında kaybolan kuzunun vebalini' omuzlarında duyanların yüreğini dağlıyor.

Siyasal gerginlik ve bölünmüşlük, hukukun siyasallaşmış ve devlet yönetiminin taraflılaşmış yapısı, mülkiyet hukukunu hiçe sayan idare ve yargı kararları ekonomiye olumsuz etki yapıyor.

İktidarın fiili yasaklarını içselleştirmiş, bu sınırlar içinde davranan muhalefet, bir iktidar seçeneği değil, sadece iktidarların görünür meşruiyetine katkı yapan bir demokrasi dekorudur.

Seçim sonuçları kimse için parlak değil. Durgunluk, tutuculuk, sabit fikirlilik egemen. İktidar kendi bloku içinde oy kaybederken, muhalefet cephesinde de oy değil, sadece heyecan artmış.

16 Nisan'da 'hayır' diyenler için asıl mesele, bu yetkileri kimin kullanacağı değil, bu yetkilere kimin, nasıl en kısa sürede son vereceğidir.

'Sözlerime yanlış anlam vermemenizi rica ederim. Bunları kuruluş prensiplerine bağlı ve o günlerin havası içinde düşünmeye alışmış bir insan olarak yazdım...'

Kuvvetler Ayrılığı'nın neden işlemediğini anlamak için, İttihatçılardan beri 'merkezi umumi sultası' yaratan seçim sistemlerini irdelemek, bu sistemi değiştirmeyi içselleştirmek gerekiyor.

Türkiye iki seçimi birden yapacak. Milletvekili adaylarını millete soran yok. Cumhurbaşkanı adaylarından biri tutuklu, dördünün koşması serbest, biri yarışa bitiş noktasından katılıyor.

İşlerin iyi gittiği, her şeyin olağan, halkın mutlu olduğu bir ortamda hiçbir iktidar, durduk yerde erken seçim kararı almaz. Almışsa, bu karar, gelecekle ilgili bir kaygının işaretidir.

Bu eşikte cumhurbaşkanlığına gelecek olan yurttaşımız, siyasi ve insani kariyerinde görkemli bir başlangıç değil, onurlu bir 'son görev' yapmayı içselleştirmiş olmalıdır. İhtiyacımız budur!

16 Nisan'da sandıkta yurttaşlar 'Hayır' dedi. Referandumun tartışmalı sonuçlarıyla sadece 'Hayır' diyenler değil, YSK, muhalefet, iktidar ve Cumhurbaşkanı, tümü kaybetti...

12 Yaş sınırını yükseltmek ve çocukluk yaşından ergenlik çağına taşımak, daha koruyucu ve doğru bir düzenleme olabilir.

Şiddet, artık bir siyasi yöntem değil. Karşı şiddeti doğuruyor, otoriterleşmeye gerekçe oluyor. Şiddete tavır almak ve bunu yüksek sesle söylemek bir çok karanlık oyunu bozabilir.