Osman Kavala, Ahmet Altan, Selahattin Demirtaş ve niceleri unutulmak yerine içeride daha da ünlenip büyüyor. Ya onları kişisel kıskançlık yahut sınıfsal öç alma duygusuyla içeride tutanlar…
İktidarın seçimi 2023’e bırakmaya niyeti de imkânı da yok. Muhalefet, ‘erken seçim’ söyleminin cazibesine kapılırsa, Cumhurbaşkanının üçüncü kez adaylığının yolunu açmış olur.
Kuşkusuz bu yakışıksız ve kaba tutumun muhatabı bütünüyle Türkiye değil; bu söylemlerin ve nezaket kurallarını hiçe sayan yaklaşımın muhatabı aslında siyasi yönetim.
Bugünün gençleri, çoğunlukla 12 Eylül’ü, ülke düzeyinde can güvenliğinin kalmadığı kötü gidişe askerlerin son verdiği gün olarak olarak biliyor. Gerçek bu kadar basit miydi?
Hiçbir belediye başkanının şu ya da bu partiden olması ülke için beka sorunu olamaz. Ama devletin en üst makamının, milletin bir yarısına 'zillet' demesi milli birliği bozar...
Adana Mutabakatı Türkiye’nin elini güçlendiren bir olanak gibi algılanıyor. Ancak bu öneri Şam’la masaya oturmayı ve Şam’ın masaya koyacağı hesap pusulasına karşılık bulmayı da gerektiriyor.
İktidar işin kolayını mizaha başvurmakta, en ciddi konuları alaya almış görünerek herkesi kendine güldürmeye, böylelikle bir rahatlama sağlamaya çalışmakta bulmuş gibi davranıyor.
Akif'i anarken, dürüstlükten, adaletten, haktan, haklıdan söz etmez, haksızlığa, yolsuzluğa, arsızlığa itiraz ve isyan etmezseniz, anmış olursunuz da, anlamış olur musunuz?
Yine 2009'da ifade ettiğim kaygıları taşıyorum. Gele gele yine 12 Mart benzeri günlere geldik. Darbeyle, darbecilikle mücadele diye başladık, aydın düşmanlığıyla devam ediyoruz.
'Diyanet İşleri Başkanlığı siyasi tartışmalara malzeme olmamalıdır', doğru! Ama bunun gereğini gözetecek olan önce Diyanet'in kendisidir.
