Maruz kaldığımız her şey zihnimizi, bakış açımızı ve seçimlerimizi etkiler. Biz farkında bile olmadan, küçük mucizemiz beynimiz, çoğu şeyi biz daha adlandıramadan halleder de biz en fazla davranışlarımız yoluyla açığa çıktığında fark ederiz. Aslında hayır, fark etmeyiz bile, örtülü benliğimiz gizli gizli eyler, kararlar alır, üst benliğimiz "ben yaptım" sanır. Öyle ya, ne demek, son derece bilinçle yapılan tercihlerin farkında olmamak? Ego yaralayıcı bir bakış açısı. Beynimiz "bir", biz "sıfır"a kadar gider bu.

Ergenlik döneminin yalın bir asilikle istediğini yapmaya güdümlü oluşu, toplumsal yaptırımların ve ailenin çektiği setlerde ağlara takılır genellikle. Ergen kuş canı ne istiyorsa onu yapmak ister, aile, genellikle ergenin iyiliği adı altında –canını tehlikeye attığı anlar için doğrudur da- bu coşkun ruhun hareketini engeller. Ergen kuş, belki biraz salt ihtiyaçlar üzerinden arzuladığı kişi olmak için harekete geçerek uçmak ister, bu sefer toplum ergenin karşısına geçer. Tek kaşı havada, azarlayan bir öğretmen tonundadır sesi üstelik. Toplum ve "evdeki toplum" olma görevindeki aile ergeni zapturapt altına alır. Sonunda içgüdüsel yolunu izlemesi olanaksızlaşan ergen, ya ipleri salar ve zamanla o toplumun bireyi olur ya da bir yöntem olarak "şimdilik uslu durmayı" seçer, sabreder ve yetişkin olduğunda, mikro toplum ailenin ve makro aile toplumun çizdiği yoldansa kendi yolunu bulur. Ergenlik tutkuları ve uçma isteği değişime uğramamışsa tabii…

İtalyan yönetmen Jonas Carpignano’nun filmi A Chiara, yönetmenin Mediterranea ve A Ciambra’dan sonra yazıp yönettiği üçlemenin son filmi. 15 yaşındaki Chiara’nın aile yaşantısında uzun bir gezintiye çıkıyoruz. Ortanca kardeş Chiara’nın (Swamy Rotolo) ablası Giulia’nın (Grecia Rotolo) 18. yaş günü partisinde aileyi ve aile bağlarını, özellikle kızlarına düşkün bir babanın onlara olan sıcak sevgisini görüyoruz.

Acelesiz bir film A Chiara. Bir ailenin üyelerinin karakter özelliklerine dair ipuçlarını bize sakince gösteriyor. Babasının yaptığı işe dair hiçbir bilgisi olmayan Chiara’nın, ablasının tersine asi bir karakteri olduğunu da… Chiara, bilmek istediklerinin peşinde her yeni bilgiye eklenen başka bir soruyla, gerçeğin ne olduğunu görür. Bu noktada, kaçarak uzaklaştığı yolun aslında kendisi için en iyisi olduğuna karar verir. Kendi tercihi ile yeni bir hayatın içine akar, orada şekillenir.

Chiara, kuzeninin ve dolayısıyla babasının peşindeyken kuzeniyle konuştuğunu gördüğü Ayiva’ya (Koudous Seihon) rastlar. Kuzeninin Ciambra’da olduğunu söyleyen Ayiva’ya, "orası neresi?" diye sorduğunda romanların yaşadığı yer olduğunu öğrenir ve bizi üçlemenin diğer filmi A Ciambra’yla selamlar. A Ciambra’nın başrol oyuncusu Pio Amato da A Chiara’da karşımıza çıkıyor. Yukarıki mahallenin de aşağıdakinden pek farkı olmadığını görüyoruz.

Chiara’ya ilk seferde "hayatın gerçek değerlerini kucaklayacaksın, sonun o kızların sonu gibi olmayacak" diyen sosyal hizmet görevlisini, babası da doğrular ve Chiara’nın "patron musun?" sorusunu, "patronlar elini kirletmez, onlar para aklar, polis de patron çocuklarına el sürmez. Onlar bize mafya diyor, biz hayatta kalma diyoruz" diye cevaplar.

A Chiara, bir genç kızın kendi yolunu seçmesinin ve duygusal gelgitlere rağmen bir yetişkin gibi kendi kararının arkasında durmasının filmi. Hayatta kalma güdüsü ile tercihleri görece paralel giden bir genç kızın dokunaklı büyüme hikâyesi.