Kürtleri ayıran eski sınırlar, giderek daha etkisiz hale geldi. Bu önemli gelişmeler, baskıcı bölgesel devletlerin egemenlik krizini gittikçe derinleştiriyor.
Alevilerin Türkiye'den kalma dertleri var, yani resmi bir statüye sahip olmak. Türkiye'deki bu dert, İngiltere'de kendini daha çok görünmeye, daha çok mekân üzerinden tarif etmeye itiyor.
Tek başına AKP’nin aktör olarak kabul görmesinin imkânsızlıkları açık olduğundan diğer bir aktör CHP olmak zorundadır. CHP’siz yeni bir çözüm süreci sürdürülebilir olamaz.
İstanbul hesabıyla Kürtlerin yaşadıklarını görmezden gelmeyi taktik sanabilirsiniz fakat Türkiye’nin geleceğini kurtarmanın Kürtleri kazanmaktan geçtiğini görmezden gelemezsiniz.
Davutoğlu’na göre bu dört kanat koordineli bir biçimde birbirine bağlı olursa, bu kuş daha hızlı ve güvenli bir biçimde uçabilirmiş.
Şayet CHP ve diğer muhalefet partileri, HDP’nin gasp edilen haklarına sahip çıkmayı beceremezse; yenilenecek olası İstanbul seçimlerinden aynı sonuçlar maalesef çıkmayacaktır.
AKP, 17 yıllık iktidarı boyunca seçimler ve seçim kazanma konusunda o kadar uzmanlaştı ki, seçimleri demokratik bir yarış olmaktan çıkarıp bir takım matematiksel operasyonlara dönüştürdü.
HDP ve Kürtler açısından bundan sonraki mücadele süreci, kaybedilenlerin kazanılmasına, yıkılanların onarılmasına, yaraların sarılmasına odaklanmayı gerektiriyor.
Bu rejimin adını koyalım artık. Ne yeni sistem, ne partili cumhurbaşkanlığı ne de cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi. Bu rejimin adı, Anayasal Diktatörlük.
Otokratlardan geriye maalesef büyük enkazlar, çığ gibi sorunlar, yaralanmış ve yorgun düşmüş değerler, ilkeler, kurumlar kalıyor. Aynı bugün Türkiye’de olduğu gibi.
