Meslek büyüğüm ve sevgili dostum Mehmet Altan, Artı Gerçek’teki köşesinde “belediyecilik” kavramını sorgulayan bir makale kaleme aldı. Yaklaşan yerel seçimlerde iktidar veya muhalefet adaylarının gündemlerini, hedeflerini, yönetmek istedikleri kentler ile ilgili projelerini dünyanın diğer kentlerindeki örnekleriyle kıyasladığı yazısında önemli bir tespitte bulundu. Gerçekten de Türkiye’de “belediyecilik anlayışı” yaşadığımız sefilliklerin en bariz sebeplerinden biri olsa gerek. Medeni dünyada belediyeler, vatandaşının en mutlu en huzurlu, en ucuz, en konforlu nasıl yaşayabileceğini, çevreyi, doğayı, iklimi nasıl daha fazla koruyabileceğini dert etmeye devam etsin. Bizler, İYİ Parti’den ayrılıp AKP’nin adayı olan siyasi cambazların dedikodusunu yaparak giriyoruz bu seçimlere.
Yedi yıl önce yerleştiğim Almanya’dan bazı örnekler vererek Altan’ın haklı serzenişine katkı sunmak isterim.
Almanya’da yaklaşık 11.000 yerel yönetim var. Dört milyonluk nüfusu ile ülkenin en büyük şehri benim de içinde yaşadığım Berlin.
2001 - 2014 yılları arasında Berlin belediye başkanlığı görevinde bulunan Klaus Wowereit daha göreve başladığı ilk yıl "Ben bir eşcinselim ve bu iyi bir şey" açıklamasıyla belediye başkanları tarihinde bir ilke imza attı. Bugün Berlin, aşırı sağın hedefinde olan LGBT+ bireyler için dünyanın en güvenli kentlerinden birisi durumunda. Berlin hem Almanya’nın başkenti hem de bir federal eyalet. Dolayısıyla yöneten belediye başkanı aynı zamanda federal devletin de başbakanı.
Frankfurt am Main 750.000’in üzerinde nüfusa sahip bir büyükşehir. Kentin belediye başkanı Mike Josef. Çocukken ailesiyle birlikte Suriye’den Frankfurt’a göç etmek zorunda kalmış bir sığınmacı.
Ryyan Alshebl, Suriye’den 2015 yılında kaçarak Almanya’ya gelen başka bir sığınmacı. 2023 yerel seçimlerinde Baden-Württemberg’deki 2.500 seçmenli Ostelsheim belediyesinin belediye başkanı seçildi. Alshebi 29 yaşında. Seçmenin %55’inin oyunu aldı.
Maren Busch 26 yaşında. Hiçbir siyasi partiye üye değil. 2023 yılında Rheinland-Pfalz'daki Diez an der Lahn kentinin belediye başkanı seçildi.
Almanya’da tüm sağlık hizmetleri ücretsiz. Anaokulundan Üniversiteye kadar tüm eğitim ücretsiz. Ayda 49 Euro ödediğim bir kart ile hızlı trenler hariç tüm şehirlere ulaşım mümkün. Bu kart ile tüm şehirlerde şehir içi ulaşım ücretsiz. Berlin’deki hemen hemen tüm belediyelerde çok dilli hizmet var. Belediyelerde mevcut olan dil kursları bedava denilecek kadar ucuz.
Allah aşkına soruyorum, 31 Mart yerel seçimleri için dünyadaki meslektaşlarıyla yarışacak kaç tane aday var ortalıkta?
Muhalif adaylardan seçim gezilerinde sığınmacı Suriyeli çocukları köşeye sıkıştırıp onları tehdit eden kaç tane aday gördük?
Depremde yıkılan binaların altında imzası bulunan kaç belediye başkanı yeniden aday oldu? CHP’nin Hatay’da en iyi fikri Lütfi Savaş mı gerçekten?
İliç’teki madenin patronlarına memleketin dağını taşını peşkeş çeken İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Murat Kurum’a kim hesap sorabildi? Bu yüzsüzlüğü, bu hadsizliği nasıl sinemize çekebildik?
CHP’nin Ankara Etimesgut Belediye Başkan adayı Erdal Beşikçioğlu hangi belediyecilik projeleriyle gündemimize girdi? Seçim gezisinde karşısına çıkan Batman kıyafetli vatandaşa yaptığı “Batman, akıllı ol!” esprisi dışında akıllarda kalan hangi önerileriyle seçmenden oy istiyor?
Yaşadığı kent ile ilgili devrimci dönüşümler öneren, kent sakinlerinin hayatına etki edecek, dünya kentleri sıralamasında rakipleriyle yarışabilecek kim var ortalıkta.
Evrensel anlamda belediyeciliğin en ileri örneği olan Tunç Soyer dahi tırpanlanırken en meşhur adayının Tanju Özcan olduğu bir CHP yenilenmiş, değişmiş diyebilir miyiz sahiden?
Aşırı yağmur yağdığında Ankara’da, Antalya’da alt geçitlerde insanların araçlarında boğularak öldüğü bir ülke olmanın utancını dert eden kim var ortalıkta?
Mehmet Altan çok haklı. Belediye hizmetleri insan hayatını, toplumu çok yakından ilgilendiriyor. Bizdeki anlayış “müteahhit zihniyetli organize cinayet teşebbüsü” olmaktan bir adım ileri gidebilmiş değil.
Dünyada çok iyi örnekler var.
Biz ise sefalet içindeyiz…
Hayko Bağdat: 1976 yılında Rum bir anne ve Ermeni bir babanın dördüncü çocuğu olarak İstanbul’da doğdu. 1994’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü‘ne başladı. Babasının beklenmedik vefatı sebebiyle eğitimini tamamlayamadı. 2002'de Yaşam Radyo’da Türkiye’de ilk azınlık sorunlarını gündeme taşıyan “Sözde Kalanlar” programı ile gazeteciliğe başlayan Bağdat, Türkiye’nin önemli basın organlarından gazetecilik, köşe yazarlığı ve yorumculuk yaptı. 2007'de katledilen Hrant Dink’in ardından kurulan ve adalet arayışını sürdüren “Hrant’ın Arkadaşları” ekibinin kurucuları arasında yer alan Bağdat’ın “Türkiye’de Ermeni ve öteki olmayı” anlatan ilk kitabı ‘Salyangoz’ 2014’te, ikinci kitabı ‘Gollik’ 2015 yılında, üçüncü kitabı ‘Kurtuluş Ҫok Bozuldu’ ise 2016 yılında okurlarıyla buluştu. Kitabından esinlenerek kurguladığı tek kişilik gösterisi Salyangoz, 2016’da seyirci ile buluştu. 2017’de Almanya’ya taşınan Bağdat, Berlin’de gazeteci...
