Cezaevlerinde tutsaklar gerginlik içinde çıkacak yasayı bekliyor. Batman Cezaevi’ndeki kıvılcım bu gerginliğin bir işareti olabilir mi?

İktidara ‘Zırnık vermeyiz’ demek yetmez. ‘Hemen savaşlara ve savaş harcamalarına son verilmeli’ demek de gerekiyor.

Bizim önceliğimiz ‘üretim ve ihracat’ olarak açıklandı. Avrupa ‘Önemli olan insan’ diyor.BM ise 'Salgın cezaevlerini kasıp kavurabilir siyasi tutuklular serbest bırakılmalı' çağrısı yapıyor.

CHP’yi yönetenler ya bu gayri ahlaki ayrımcılığa karşı tavır koyacaklar ya da iktidarın uygulamalarına bir kez daha meşruiyet kazandıracaklar.

Salgının kontrol edilmesini sağlamak üzere insanlara ‘Eve dönün’ çağrısı yapmak yetmez. Tutsaklar ve Suriye’ye ölüme gönderilen gençler için de ‘Eve dönüş’ çağrısı yapmak gerekir.

Gerçekleri gizleyen ve sivil toplumu, meslek örgütlerini dışlayan klasik devlet anlayışı ile koronovirüs felaketine karşı sağlıklı bir mücadele yapılamaz.

Suriye liderinden adeta, 'Sorun Kürtlerin herhangi bir statü kazanmaması ve baskı altında, zorla asimile edilmesi ise gelin işbirliği yapalım' çağrısı…

Ankara Kremlin’in Ortadoğu ve Suriye’deki en önemli aparatı görevini görürken Putin de Ankara’ya iktidarın ömrünü uzatacak hayat iksiri olarak savaşın devamını bahşediyor.

Saray’daki 'Uçurumun kenarı' blöfçüleri Rusya’ya verdikleri ültimatomun altında kaldılar. Ders almak yerine, ‘Misliyle karşılık’ verdiler ama Putin’le de hala görüşemediler.

'İdlib’de geri çekilmesi gereken Moskova' diyenler, açıkça Rusya’nın Türkiye ile çatışmayı göze alamayacağı hesabı üzerinden blofçülüğe soyunmuşlar savaş çığırtkanlığı yapıyor.

Amaç Ankara’nın kaybeden taraftan da olsa masada olması. Oysa Türkiye savaş değil, kurulacak barış masasında yer alabilse her şey çok daha farklı olabilirdi...

MHP liderinin Moskova’ya yönelik sert tepkileri ve 'Rusya ile ilişkilerin gözden geçirilmesi' talebi farklı mesajlar taşıyor gibi görünüyor.

Ankara’nın, Rusya’nın Suriye’yi destekleme kararlılığı üzerine radikal çetelerle de mücadele edileceğini açıklaması ilgi ve kuşkuyla karşılandı.

Oysa gerçek ortada, İdlib cihatçı teröristlerin işgalinde bir Suriye toprağı. Ve Ankara bu teröristleri kurtarmak için savaşı bile göze almış görünen bir ülke durumunda.

Ankara için İdlib’de gerçekten yolun sonuna gelindi. İdlib’de kalınan her gün Türkiye’nin cihatçı terör örgütlerinin hamisi pozisyonunu güçlendirecektir.

Putin bir kere daha Şam’dan yana olduğunu ilan etti. Ankara biat politikasına devam ederek, ‘Rusya ile stratejik ilişkilerimiz var, çatışmaya gerek yok’ dedi.

Ankara, ABD’ye rest çekip sonra nasıl biata hazır olduğunu beyan etmişse, Rusya’ya da aynısını yapacaktır. Elinde sağlam kart olmadan rest çekmenin dış politika olmadığını anlayana kadar...

Rus ve Suriye güçleri, İdlib'in doğusundaki stratejik Maarat el Numan’a girdi. Lavrov Ankara’nın biran önce kendi militanlarını teröristlerden ayırt etmesini istedi.

Gazete yeni liderin, örgütün başına geçene kadar MİT’in kontrolündeki Türkmen Cephesi’nin Türkiye temsilcisi kardeşiyle olan temaslarını sürdürdüğünü ileri sürüyor.

Tamam, yine sert dönüşler yapılacak ama Suriye’deki iç savaş boyunca ya da Mısır’la kesilen ilişkiler nedeniyle çıkan faturalar ne olacak? Bunun sorumlusu yok mu?