Özgün Enver Bulut

Bizi cesaretlendiren, umut veren, kalbimize sığmayan böyle ne çok insanımız var.

İstasyondan uzaklaşmadan kıyameti anlatıyoruz. Gökyüzüne sınır çizmeden, elleri bırakmadan.

Ahmet Telli’yi konuşuyoruz. Ülkenin en kıymetli şairlerinden birini. Ağzından çıkan her sözcüğü dize diye defterimize not edeceğimiz şairi.

Önce acılar yaşanır, sonra kabuk bağlar ve iyileşir insan. İnsanın iyileşmesine şans vermek gerek.

Zaten bütün direniş hikâyelerinin ardında hep annenin kalbi vardır. Anne bırakmadığı için, anne yorulmadığı için, anne yangına, fırtınaya aldırmadığı içindir.

Faşizm ayıdır. Zulüm ayıdır. Zalimin salyalarının sokakları kirlettiği aydır.

Günde üç öğün aldıkları milliyetçiliğin yanına ara öğün olarak sıradanlaşmayı koyuyor, üzerine su diye yoksulluğu içiyorlar.

Ağırlığı olan söz kişiyi de ağır kılar. Aşkın ağırlığı da böyledir. Taşıyanın taşıyabildiği kadar büyüktür o.

​​​​​​​Dersim’in doğası, orada yaşam bulan canlılar için avcılık ne anlam ifade ediyorsa; kültürel varlıklar için de defineciler o anlamı ifade ediyor.

Çünkü din artık siyasi bir refleks haline geldi ne yazık ki.