Vicdanların duyması gereken ilahi ses, o nesnenin varlığı ve inadıdır.

İnsanlık tarihi her ne kadar felaketlerle dolu olsa da aynı zamanda erdemin ve vicdanlı olmanın da tarihidir.

Eşyaya dönen, döndürülen insan, düşlerini kaybetmiş, iki kalp arası mesafeyi bile kendine uzak kılmıştır.

Bilinçaltı ile duyguların, duygular ile gerçeğin çelişkisinde huzursuz, kaygılı ve korkunun ağırlığı ile yürünen bir hayat…

Sistematik bir şekilde insanlık dışı, insanlıktan çıkarılma halleri denenmiştir Dersim’de.

Yoksullar her dönemde hakka sığınır ve bütün hesaplarını divana bırakırlar.

Dünya gazeteleri İspanya İç Savaşı ile çalkalanırken, bizim gazetelerin ve onların başmuharrirlerinin gündemi iç siyasete yönelik olmuştur.

İşler evden halledilmeye çalışılıyor. Alışveriş de artık telefona indirilen aplikasyondan. İçinde her şeyi olan küçük bir Avm’yi evde inşa ediyoruz.

Şu dünyayı tersinden döndürüp, sıkıca sallasalar, ülkelerin yerleri değişse, gökyüzündeki yıldızlar bir bir dökülse, gündüz gece, gece gündüz olsa…

Burada bir gülistan var ve o gülistan kokmuyor şimdilerde.

Hiçbir olayda ortaklaşmayan, yan yana gelmeyen Aleviler, birden müminleşmenin hikmetini kavramışlardı.

Şiir devrimi, devrim de şiiri sevmiştir. Devrimcilerin sırt çantalarında her zaman yeri olmuştur şiirin.

İnsandaki dönüşümü, tükenişi, iyiliği, kötülüğü, onuru ve onursuzluğu, dar bir mekânda, ama vurucu ve anlaşılır kılmak…

'Cenazenizde buluşmak dileğiyle Bay Azrail!'

Demirtaş bir değeri, bir kıymeti, sabrı, inancı, bağlılığı, dayanışmayı ve birlikte olmayı kalbimize işliyor. Yürek işçiliği yapıyor.

Çaresizliğin ve korkunun bulaştığı insan kitlelerinden ayrılmayan bir şair portresidir karşımızda duran.

İçinde dolaşan mutluluk adına ne varsa, hepsini yeniden içine gömen kadının avuntusu artık pepuq kuşunun çığlığıdır.

Her şairin mutlaka bir ya da birkaç kenti ve kente dair şiiri vardır. O şiirlerde, sadece yaşanılan yer değil, anıların, hüzünlerin ve zamanın taşındığı yerdir kent.

Evlat, modern hayatın içinde boğulan ailelerin dramını, oyuncuların güçlü performansıyla seyircilere de yaşatıyor. İzleyenler adeta kendilerini aynada izliyorlar.

Korkular, kötülükler kapının önüne ya da arkasına atılır ve güven köprüsüne doğru yol alınır.