Gazeteciliği bırakmıyorum. Başka mecralarda özgür basının bir neferi olarak mücadeleyi sürdürmeye, habercilik yapmaya devam edeceğim.

Yerel seçimlere birkaç ay kala tehditlerini artıran AKP-MHP iktidarının uğursuz savaş planlarını bozmak demokrasi, özgürlük ve barıştan yana olan herkesin yararınadır.

Brunson’un serbest bırakılmasından sonra Rojava’ya dönük tehditler arttı. İstihbarattan nemalanan gazeteciler de, hükümet yanlısı medya da bu tehditlerin algı operatörlüğünü yapıyor.

Türkiye’nin hem Kürt karşıtlığı politikası hem de besleyip Ortadoğu’nun başına bela ettiği radikal cihatçı gruplar konusundaki hesaplarının tutmayacağı, giderek daha fazla öne çıkıyor.

Irak Cumhurbaşkanlığı seçimine kadar yaşananlar Irak'ın bütünlüğünü korumaya endeksli yani Kürdistan’ın bağımsızlığını öteleyen, belki de yok sayan reel siyasetle de yakından ilişkilidir.

Erdoğan da Merkel de ‘Çatlasanız da patlasanız da biz çıkarlarımızı gözeteceğiz, bunun için de ortak çıkarlarımız paralelinde adım atacağız’ dediler.

Süleymaniye’de Emni Sor'u gezince duygulanmamak mümkün değil. Ancak kapıdan çıkınca bunca bedele rağmen hala bir arada olmayı başaramayanları görünce bir kızgınlık duygusu da beliriyor.

IŞİD’e karşı mücadelede tüm dünyanın sempatisini kazanmış Kürtler, özellikle Kerkük konusunda hala tek bir destek alabilmiş değiller.

Kürdistan bölgesindeki ekonomik ve siyasal kriz nedeniyle iktidar partilerinin oylarında azalma görülmese bile farklı Kürt grupları ile partilere dönük sempatinin arttığı gözlenebiliyor.

Halk, KDP ve KYB'nin sorunların çözümüne endeksli değil ancak kendi grupsal çıkarlarını korumaya dönük bir işbirliğine yöneldiği ve bunun adını da ‘stratejik ortaklık’ koydukları inancında.

Unutmayın, diktatörlerin önemli bir bölümü başkaları onları yıkmadan kendi kendilerini yıkıp yok edecek kadar yeteneklidirler.

'Tipik insanlar muhakeme ve özerk yaşama konusunda doğal olarak temel hazır bulunuşluklara sahipken, bu çocuk tüm temel becerilerde ortalamanın çok altında kalıyor.'

Kartların yeniden karıldığı Suriye'de MSD ile hükümet görüşmeye başladı. Erdoğan ise Almanya, Rusya ve Fransa’nın katılımıyla dörtlü bir zirve gerçekleştireceklerini söyledi.

Muhalefet AKP’nin Türkiye’yi götürdüğü noktadan memnun değil ise öncelikle benimseyeceği ‘HDP’nin de içinde yer aldığı en geniş Demokrasi Bloku’nu nasıl oluştururuz’ olmalıdır.

Erdoğan değil de İnce kazansaydı, ABD ve Batı açısından birçok şey sil baştan olacaktı. Görünen o ki bunu istemediler. Çünkü Ortadoğu'yu dizayn hesapları var. Peki, bu dizaynda kim nerede?

Türkiye’de sistem gün itibariyle değişti ancak yalnız sistem değişmedi. Beraberinde bir AŞ gibi yönetilecek Türkiye’nin ilk ‘savaş kabinesi’ de kuruldu.

Bakanlar Kurulu’nu atayacak olan Erdoğan ilk olarak kendisine biat edecekleri devletin tüm kademelerinde görevlendirecek. Muhalefetin ise bir araya gelmek dışında seçeneği yok.

HDP barajı aşıp Meclis'e girmese bugün durum daha da kötü olabilirdi. Baskılara rağmen Meclis'e giden HDP, hiç kuşku yok mevcut siyasetin değişiminde önemli rol oynayabilecek yegâne güçtür.

Ortadoğu, çok denklemli ve çok aktörlü bir bölge. Bölgenin asıl aktörleri de, yan aktörleri de şimdilerde krizleri fırsata çevirmenin derdinde. Ancak bu o kadar kolay olmayacak.

Sonuçlar üzerinden baktığımızda 24 Haziran’da sandık başına giden Kürtlerin HDP’ye tepkisini de, HDP seçmeninin Demirtaş’a ve İnce’ye dönük tutumunu da, baskıların etkisini de görebiliyoruz.