'Ben bir seri katilim. Dava için cana kıyarım. Ama mertçe dövüşerek değil tabii: Kalleşçe pusu kurup silahsız insanları soğukkanlılıkla infaz ederim. Devletimin şerefi benden sorulur.!
20 Temmuz 1995’te aramızdan ayrılan Belçikalı Marksist kuramcı ve IV. Enternasyonal’in en tanınmış yöneticisi Ernest Mandel’in baskın kişilik özelliği neydi diye sorulsa, tevazu derdim.
Barolar başta olmak üzere artık her şeyin çok’lusu moda. Çok’tan bir dönem bu: Siyasetin çok’u çıktı. O halde yazara düşen de bunları çok yazmaktır sanmayasınız. Çok laf, lafta kalıyor.
Bu yazıda Milli Devletimiz, Yüce Dinimiz, Aziz Milletimiz, Milli ve Manevi Değerlerimiz, Ananevi Örf ve Adetlerimiz, hatta Ecdadımızın Ruhu adına yasaklanması gereken hiçbir illet yoktur.
Ülkenin refah ve eğitim düzeyi en yüksek kentinin ‘nezih’ semtlerindekiler bile sorun çözme yöntemi olarak yargısız infazı ve linçi seçebiliyorsa, o ülkede vahim bir sorun var demektir!
Hekimliğin temel deontolojik kuralı, 'önce zarar vermeyeceksin' ilkesidir. Yazı neşter değildir kuşkusuz. Aynı zararı veremez. Gelgelelim, eğer yazar üslup sarhoşluğuna kapılırsa…
