Gezi direnişi neydi? Herkes bunu tartışıyor. Bana sorsanız, bir kültür devrimiydi derim: Toplumun geleceğini şekillendirmeye şimdiden başlayan kültürel bir paradigma değişimi…

‘Kadın çizer de neymiş öyle? Elimizle çiziyoruz, cinsel organımızla değil!’ diyen Claire Bretécher, Fransa’da çizgi roman dünyasına feminist bakış açısını taşıyan ilk kadın çizerdi.

Edebiyatçı, eleştirmen, filozof, dilbilimci George Steiner, 90 yıllık ömründe her halde bir insanın okuyabileceği en yüksek sayıda kitabı okumuş olan nadir bilgi küpü insanlardan biriydi…

Dünyanın derdi çok. Nüfus artışı ve kaynakların tükenmesi bunların en önemlilerinden. Bizim de hiç derdimiz yok denemez, ama çok şükür devletimiz güçlü…

Diline sahip çıkmak özünde iyi bir şeydir. Ancak dil sevgisi etimolojiye indirgenebilir mi? Kendi diline sahip çıkmanın yolu başka dillerden gelen ‘yabancı”’ sözcükleri atmak mıdır?

Çoğu zaman adı dahi anılmayan çevirmen, bir çevirikopi makinesi midir? ‘Ver metnin aslını bir taraftan, çıksın çevirisi öbür uçtan?’

Çifte kumrular gibi leb denmeden birbirini anlayabilmek, birbirlerinin cümlelerini tamamlamak, hatta sözcüklere bile gerek duymadan anlaşabilmek ne hoştur. Tersi ise tam bir kâbustur!

Bu ülkenin tarihi, hapse atılanların tarihidir, hapishane günlüklerinin tarihidir, bir hapishane tarihidir. Bu koşullarda, gerçekten mutlu mu gelecek yıllar?

Çocukluk mudur gerçekten herkesin anayurdu? Çocukluğu çoğul olanların sayısı hiç de az değil oysa. Çocukluk bile çoğul olunca, anayurdu teke indirmek zor değil mi? Hem… Şart mıdır?

‘Tutuklu ve hükümlülerin hapishanede dişi kuş beslemelerinin ne gibi bir sakıncası olabilir? Böyle saçma sapan yasak mı olurmuş!’ demeyin boşuna. Başınıza devlet kuşu konunca oluyormuş.

'Hep bir kahraman arayışı, hep bir kahraman yaratma çabasındayız. Oysa tek tek kahraman olabilsek ne ülkeye yazık olacak ne de ihtiyacımız olan kahramanlara…'

Uçakta Hücum Marşı’nı dinledim diye benim de neo-Osmanlı düşleri kurduğumu sanmayın lütfen. Derdim fetih değil, müzik. Mesele şu ki, uçak yolculuğunda bunaldığımda marş dinlemeyi seviyorum.

Görünen köy kılavuz istemez: Erkekler isteseler de istemeseler de, kadınlar erkek egemen düzeni er ya da geç yıkacaklar. Bu durumda erkeklerin bir karar vermeleri gerek.

Sevdiğiniz bir dostunuz, akrabanız, meslektaşınız, dava arkadaşınız, saygı duyduğunuz bir aydın ya da hayran olduğunuz bir sanatçı tecavüzle suçlansa ne yaparsınız?

Kendimizi kuşatılmış hissettiğimiz bir dönemde, tanınmış bir sanatçıdan aykırı bir ses duymak insana iyi geliyor. Zaten sanatçının makbulü 'bizden' olanı değil midir? Öyle midir gerçekten?

Sadece gerçekleri dile getirmek neyimize yetmiyor? Buna bir de kendi halinde bir edebiyatçının düşünü, fantezisini, kurgusunu ve bireysel yorumunu katmanın ne gibi bir artısı olabilir?