Sosyal medyada birisi korona aşısı dileyin yazmış bu sene. Aldım kâğıdı elime aşı çizecektim ama iki gözümün çiçeğinin resmini çizdim.

Liderlerin 2 noktada etkili olduğunu gördük. Birincisi eski liderler olası bir salgına ne derece hazırlık yapmışlardı? Bu noktada hazırlıklı o kadar az ülke vardı ki…

Lider bizi kurtaracak kişi değil. Lider bizi sevip, sevilmeye değer olduğumuza; bize inanıp, bizi kurtulmaya değer olduğumuza ikna edecek kişidir.

Bırakalım kendimizi geliştirmeyi şimdi, kitap ve film listelerini. Sesimizi duyurabildiğimiz herkese anlatalım salgının görünür kıldığı rezaletleri.

Verili durumda tek tek her birimizin bireysel ihtiyaçlarımıza ve çıkarlarımıza göre davranmayı bırakıp insanlığın müşterek iyiliğini önceleyerek hareket etmesi elzem.

Herkes uzman olmalı. Kendinizi ve çevrenizi eğitin. Ne uzmanı? Yok, hastalığın uzmanı değil. Tedbirlerin uzmanı.

Tuvalet kâğıdı nereden çıktı, bilmiyorum. Dünyanın sonu gelirken belli ki insanların derdi tuvalet kâğıdı olacak. Ama bunlar tatlı salaklıklar. Daha büyük aptallıklar var anlatmam gereken.

Çocuk zekâsı. Ne meraklıyız çocuk zekâsı konuşmaya. Sanki zekâ tartışılmaz en değerli insan özelliğiymiş gibi.

Aşkı harcıyorlar, Matmazel. Sevgiyi parıldayan taşlarla, pahalı çiçeklerle, kalpli, kırmızı hediyelerle ucuzlaştırıyorlar. Kanmayın.

Devletimiz dünyada güç gösterisi yaparken, kendi vatandaşının can güvenliğini neden sağlayamadığını, neden Allah’a havale ettiğini soracak mı kendine? Biz soracak mıyız ona?

Mutluluğu kişisel bir yolculuğun son durağı yerine toplu bir dayanışma hikayesi, beraberce inşa ettiğimiz binalar olarak düşünmeye başladığımızda, ruhlarımız da onarılmaya başlayacak.

Ama o taşları kaldırması gerekir birinin. Yere gömülmüşse, tırnağıyla kazıması gerekir. Ve bunu yaptığınızda, mutlaka birileri çıkıp sizinle dalga geçecektir.

Grup düşüncesiyle hareket edersek, uçurumun kenarına varsak dahi, birbirimizi onaylamak için baş sallamaktan vakit bulup da uçurumu göremeyiz.

Belki de enerjimizi terziye gülüp, öfkelenip, ondan korkmaktan çok, kral çıplak ve kafasız diyeceklerle örgütlenip, aptal kralı devirmeye harcamamız gerekiyor.

İngiliz seçmen haritasında 50 yılı aşkın süredir görülmemiş kırılmalar yaşandı.

Şili’de kadınlar bizim için dans ediyor. Suç bizde değil, diyorlar. Ben onlara karşı da sorumluyum artık, ayağa kalkmaya.

Çok gerçek ve sonunda ne çıkacağını tahmin edemediğimiz bir kavga başladı ve solcuların görevi bu enerjiyi doğru yöne, yani savaştan, ırkçılıktan, eşitsizlikle mücadeleye yönlendirmek.

Küçük şeylerin büyük devleti ile büyük şeylerin küçük devleti arasında seçmemiz gerektiğini hatırlatır o gösterişli meclis binasının önündeki çamaşır sepeti.

Bu kadar karmaşık meseleleri kılık kıyafete indirgemenin dilimizden düşüremediğimiz Cumhuriyet kadınına bir hayrı dokunmadığı kesin.

Biz bizeyiz, yalana ne gerek var? Cesur gibi yapmaya ne gerek var birbirimize?