Muhammed Salar

Koca ülke ağzına kadar dolu hapishanelerle, işkence, kötü muamele, kadına şiddet, çıplak arama, on binlerce KHK mağduriyetleri ve yargısız infazlarla anılıyor...

Kürd toplumu için modern anlamda bir ulus devlet talebinde bulunmamak 19. ve 20.YY'ın Kürt aydın-alim şahsiyetlerini işbirlikçi, statükocu, pasif ve egemen güçlerin oyuncağı yapmadı.

Tabii; Abdülhamid gibi İttihatçıların da Nursi'nin tavsiyelerine kulak kapadığı, Hamidiye Sistemine dair icraatlarından anlaşılıyor.

Günümüz köy koruculuk sisteminin, PKK çevrelerince Abdülhamid'in Hamidiye Alaylarının çağdaş versiyonu olarak değerlendirildiğini biliyoruz...

Hamidiye Alaylarında Kürtler ağırlıkta olsa da Arap, Türkmen ve Karapapak aşiretlerine de yer verilmiştir.

Bediüzzaman, Kürdlerin Türklerle ittihadının lüzumuna vurgu yaptığı aynı zaman diliminde Kürdlerin Ermenilerle ittifakını da tavsiye etmiştir.

Bugün; çoğu kez ezenin, güçlünün, resmi otoritenin ekmeğine yağ süren şiddet faktörünün, ezilen sınıf ve ulusların derdine deva olmadığı artık görülmelidir.

Erzincan üzeri Erzurum'a geçen Bediüzzaman işte tam da burada, Azadî'nin merkezi olarak kabul edilen Erzurum'da başta Cibranlı Halid Bey, Şeyh Said vb. siyasal ve dinî kişiliklerle görüşür.

Bediüzzaman'ın, Şeyh Said ile 13 Şubat 1925 hâdisesinden önce Erzurum'da yüz yüze görüştüklerini biliyoruz.

Evet; anti-demokratik, despot rejimlerin darbeler gibi şiddet içerikli eylemlere veya isyanlara her zaman ihtiyaçları vardır. Yoksa uzun ömürlü olamazlar!