Solun (Türk/Kürt fark etmez) yer almadığı bir demokrasi topal ördek demokrasisi olur ancak. 1946 seçimlerinden beri değişmeyen makus kader!

Artık milletvekillerine yönelik tehdit sallamanın boyutları başka ülkeleri de kapsadı.

1988 yılında Ankara’dan 11. Tez yazı kurulu toplantısına İşaya ile birlikte katılmak üzere yola çıktık. Tam Küçükyalı girişinde polis yol kesmişti.

Yaşananlardan kaynaklanan bir uyarı sayılabilirdi sadece, eğer illa bir tanım gerekecekse. 'Askeriyenin uyarısı' değil bu, basit bir yurttaş uyarısı!

İlla benzetmek gerekirse, onu Bayar’a benzetirim. Bayar’ın yanlışlarını daha aşırı düzeyde tekrarlama yolunda inatla yürüyor.

Yassıada’da zulüm altında olan mebusların çocuklarının okulda ‘düşükler’ diye aşağılandığına tanık oldum. Onlarla dayanışma içinde oldum.

DP’nin tamamlayamadığı, Demirel’in kısmen başarılı olduğu otoriterleşmeyi yapısal ve İslam-Türk sentezine dayanan bir temel üzerine oturtmaya girişti.

O zamanlar Amerikan Pazarları vardı. Protestocular, bunlara mal götüren bir kamyoneti ele geçirdi. Kamyonda Türkiye’de bulunmayan spreyli boyalar da vardı.

Demirel’in hükümeti, MTTB’yi muhafazakâr gençliğe teslim ettikten sonra, tabanı hızla sola kayan TMTF’yi yasal sahtekârlıklarla tasfiye etmeye girişti.

Türkiye’deki rejim, bütünüyle, 1915 soykırımını gerçekleştiren İttihat Terakki Partisinin görüşlerine, İslam/Türk sentezi ideolojisinin babası olan Ziya Gökalp’in felsefesine geri dönmüştür.

Kemalizm, sola cumhuriyetin kuruluşundan itibaren saldırdı. Çünkü solun potansiyeli vardı. 2. Dünya Savaşı sonrasında da.

Müthiş bir yaşam deneyimi Sinan Oza’nınki… Hem 12 Mart’ı hem 12 Eylül’ü kapsayan, Parti/Cephe geleneğini canlandırmaya çalışan…

Muzaffer’i üretken kıldı bu yeni kıta. Yazdı ve resmetti ha bre. Ne güzel oldu 2015 yılında onunla yeni kıtada buluşmak.

Teşekkürler hakkımda kırmızı bülten çıkaran KCK İstanbul davası, İstanbul Ağır Ceza hâkimlerine.

Bunu Ayşe Nur’a iletip Mamak ile ilgili bir kitap yayımlamak istediğimi söyleyince, 'Niye yapıyorsun bunu, ‘onlar’ bizi sevmez' dedi.

Bu ülke hiç mi değişmeyecek? Maalesef Caner-Conde çiftine dava açıldı. Daha beter olma halleri hep.

Cengiz Abi, Kuzguncuk’taki restorasyonları ile oraya bir çok şair, yazar ve sanatçının yerleşmesinin önünü açtı. Biz onun bu çabalarından önce Kuzguncuk’u ilk keşfedenlerden olduk.

Bu dönemleri yansıtan edebi ürünleri okumanın vakti. Örneğin Chauser’in 'Canterbury Hikâyeleri' ya da Giovanni Boccacio’nun 'Decameron'u iyi bir başlangıç olabilir.

Zaten Sebüktay Kaan Orhan Veli, Nazım Hikmet damarından giden bir şair. Şimdi de Nazım’dan yaptığı yeni tercümeleri yayımladı ve harika bir iş yaptı.

Hasılı koronadan dolayı bu kez 70’likler grubu olarak şimdi yeniden 'şüpheli' kategorisine girdik. Ama ne umurumuz. Biz ne koronalar görmüşüz Türkiye’de!