Bunu Ayşe Nur’a iletip Mamak ile ilgili bir kitap yayımlamak istediğimi söyleyince, 'Niye yapıyorsun bunu, ‘onlar’ bizi sevmez' dedi.

Bu ülke hiç mi değişmeyecek? Maalesef Caner-Conde çiftine dava açıldı. Daha beter olma halleri hep.

Cengiz Abi, Kuzguncuk’taki restorasyonları ile oraya bir çok şair, yazar ve sanatçının yerleşmesinin önünü açtı. Biz onun bu çabalarından önce Kuzguncuk’u ilk keşfedenlerden olduk.

Bu dönemleri yansıtan edebi ürünleri okumanın vakti. Örneğin Chauser’in 'Canterbury Hikâyeleri' ya da Giovanni Boccacio’nun 'Decameron'u iyi bir başlangıç olabilir.

Zaten Sebüktay Kaan Orhan Veli, Nazım Hikmet damarından giden bir şair. Şimdi de Nazım’dan yaptığı yeni tercümeleri yayımladı ve harika bir iş yaptı.

Hasılı koronadan dolayı bu kez 70’likler grubu olarak şimdi yeniden 'şüpheli' kategorisine girdik. Ama ne umurumuz. Biz ne koronalar görmüşüz Türkiye’de!

Halil Gündoğan, kaldığı kamptan alınıp, ülkelerine iade olunacakların yerleştirildiği bir mülteci kampına konuldu.

Hukuk’ta okurlarken, dersi asıp Bursa’ya gider Halit ve Şekibe, Nazım’ı ziyaret için. Nazım da aynı öğüdü verir. “Aman ha, takip altına alınırsınız!”

Ayşe Nur’un 2002 yılında 56 yaşında erken vedalaşması ile Belge’nin fetret devri başladı. Sinan’a, Deniz’e kolay gelsin!

Kurduğu Sol Yayınları 1965 sonrası, 1971 darbesine kadar adeta infilak etti peş peşe çıkardığı kitaplarla, Marksist Yayıncılığın belkemiğini oluşturdu.

Özgür kadın kavramını hak edenlerden biri de kesinlikle Rüçhan Togay’dı. Kolay mı Çerkes Ethem’in yeğeni olmak.

Çocukların biri şu hareketi seçer diğeri bu hareketi. Tipik ergenlik çağı özellikleri… Ama bu çağ 1980 öncesi çok acı biçimde yaşandı ve ağır bedelleri, travmaları oldu.

Son kitlesel kırım 1938’de orada yaşandı, 1915’in “kılıç artıkları” da dahil. Zorunlu göç ettirmeyi yaşadı bu coğrafya onun ardından. Geri dönüş 60’ların başına kadar “yasak bölge” oldu.

Bizim Gülizar’ın torunu çıkmaz mı Anaide? Ustam Sarkis’ten hikâyesini ilk kez duyduğum Gülizar. Sarkis Ustanın tercümesini yapıp, Hrant’a verdiği.

Benim için en ilginç olan bölümlerden birinin başlığı ise “Attila İlhan’ın kışkırtması ile genç edebiyatçıların yaşlıları yuhalaması” ve bunun Sansaryan Han’da 1. Şubede bitmesi.

1917 Devrimi fırtınası çokları gibi Salih Zeki’yi de sarmalına aldı. Ama Deir ez Zor sabıkası hep peşinden geldi.

Bir zamanlar kapıcılarına karşılattıkları Barzani ve Talabani’ye nasıl saygı göstermek zorunda kaldılar ise Remzi Kartal’a da bir gün saygı göstermek zorunda kalacaklar. İçlerine sinmese de.

Romanın ana kahramanı Nedim, 1950 yılı sonbaharında İskenderun Limanı’nda, bir tugay askerin içinde 23 yaşında yedek subay bir doktor olarak kendini bulur.

Erol Özkoray, Vexjö kentinin misafir yazarı olarak İsveç’e gitti  2015 yılında, Gezi kitabının mahkumiyetinden sonra. Orada da boş durmadı. Harika bir roman yazdı, doğrudan Fransızca.

'Ben onunla toplumsal hayat içinde küçük kalan şeylerin büyük duygularını yaşadım, kardeşlikten öte bir kardeşliği, dostluğu, paylaşmayı, sevgiyi.'