Ragıp Zarakolu

O kadar çok yazar var ki içerde. Ve bunların birçoğu 90’lı yılların ortasında 20’li yaşların başlarında hapse girmişler. En fazla 1 yıllık siyasi faaliyetten dolayı.

Abimael Guzman geçtiğimiz Eylül ayında hapsolunduğu, donanmaya ait adada öldü. Fujimori’nin düşmesinden sonra yeniden yargılanmış ama karar değişmemişti.

Musa Yavuz hayatı bir yanı direniş bir yanı acı ile dolu olanlardan. Sadece bir ülkede de değil! O bir ‘Partizan’dı, çünkü.

Ben bu yılki Nobel Barış Ödülü hapisteki gazetecilerimize verilmiş sayıyorum. Çoğu Kürt!

Nobel Edebiyat Ödülü vesilesiyle..

Murat, kimseden bir şey beklemedi, kimseye yük olmadı. Ayakları üstünde durdu hep. Hastalığında bile. İngmar Bergman’ın filminde olduğu gibi ölüm meleği masaya tek başına oturdu.

1921’den bu yana, parlamenter sistem Kürtlerin şu ya da bu düzeyde katılımı olmadan kurulamadı.

DP iktidarı çatırdıyordu ve babam hoşnut değildi iktidarın politikalarından. Tıpkı 1949 yılında CHP iktidarının politikalarından hoşnut olmaması gibi.

Biz sadece devletin değil, siyasal hareketlerin yasakları, oto-sansürü ile boğuştuk yayıncılık hayatı boyunca

Stockholm.