Tıpkı elmalarla armutların toplanmayacağı gibi ulusal azınlıkları da alt alta toplayarak ondan tek bir ulus yaratamazsınız.

Polislerin bizi takibe almalarına neden olan, sorguya düştüğümüzde bağcıkları alınan, bizim gibi suçlu muamelesi gören bağcıksız potin ayakkabılarımız…

Birbirimize tutunamazsak kayıp elden düşerek paramparça olacak haliyiz hayatın. Birbirimizin varlığıyla sınanmış, yokluğuyla inkâr edilmiş haliyiz.

Hocaya ve inancına aldırdıkları yoktu bizimkilerin, yaşlılarımızın bizimle yaşadıklarına hürmetle uğurlamaktı tek amaçları.

Varlığımızı sanal aleme armağan ederek yokluğumuza kanıt yaptık sanki. Sanki devrimciyiz, sanki proleteriz, sanki sendikacıyız, sanki iktidar karşıtıyız.

Dünyanın başına bütün kötülükleri saran insan cinsi olsa da eninde sonunda kötülüğü bitirecek olanlar da, risk almayı bilen de insanlar olacak.

Bir meydanda vuruşarak ölmeye bezemiyor mesela. Sahte kimlikle illegal yaşayanları da gidip buluyor, onları infaz etmek için fellik fellik arayan devlet güçlerini de.

Kimseden izin almadan akan ırmaklar gibidir düşüncelerimiz, içinde balıklar yaşar gökyüzünde kuşların yaşadığı gibi.

Bir kere daha anladım ki Ahmet Telli’nin de dediği gibi toplumların vicdanı yoktur, bireylerin vicdanı vardır. İnanın ortalığın cinayet yerinden pek bir farkı kalmamıştı.

Cunta ve faşizm bedenimize değil içinde yaşadığımız toplumun bütününe sızarak var olup fırsat bulunca da iktidara el koyarak hayatımızı teslim almaya çalışan birer virüs türüdür.

Çölde bir damla suya muhtaç, çatlamış dudak gibi dursalar da dünyanın yüzünde kimsenin bir bardak su uzatmadığı haldir.

Zulüm sofrasının hiç toplanmadığı bizim gibi ülkelerde yalan hiç eskimez, İktidarı sürdürmenin vazgeçilmez aracı olur yalan.

Türklük adına düzen sürdürür Bunlar Ulusu. Onlar adına darbe yaparlar, onlar adına sömürü ve zulüm çarkını sürdürürler.

Bizim oralarda insan ömrünün sonuna kadar yaşayamıyormuş, öğrendikce uzaklaştım çocukluğumdan.

En iyisinden ‘bunlar gitse de asıl işimize dönsek’ demek geçiyor içimizden. Bu kadar hoşgörüyü hala barındırıyoruz içimizde hem de onlar bize bir gram hoşgörü göstermedikleri halde.

Çok sonra duyduk, deprem anında ve deprem sonrasında kaçarsınız diye havalandırmaya bile çıkarılmamış, sıvası çatlamış hücre ve koğuşlarda tutulmuşsunuz.

Üstünde kırmızı bir kazakla poz vermiş cezaevi fotoğrafçısına. Sol eliyle cezaevine aldırmadan çiçeklenmiş bir ağacın incecik dalını tutmuş, sağ elini hayatını bıraktığı boşluğa bırakmış.

Ay altında yürümek sadece bir yol alış değildir, yüz yılları aşma yürüyüşü, verilmiş bütün savaşları bir bir geçerek gidilen bir yolculuktur ay altında yürüyüş.

Devlet bizi ararken biz onun ve onun gibi annelerin evlerinden çok sevgilerinde saklanarak hayatta kalıyorduk.

İyi olacağız elbet, başka binlerce halimiz varken iyi olacağız.