Fadıl Öztürk

Kendimizi öyle bir ihbar edelim ki, ‘yönetenler’ bizi yönetemez hale gelsinler. Hani hiç bakmadan gökyüzünü tarif ederiz ya aynen öyle.

Halkın gönlünde taht kurarak iktidarını sürdürmek varken taş taş üstünde, baş baş üstünde bırakmadan 18 yılda halkın kendilerine olan güvenini yerle bir ettiler.

Az mı sanıyorlar, zulümleriyle yıkılıp gideceğimizi mi sanıyorlar bizim?

O kent yılda bir sefer Nuri Amcalar tarafından ölerek, öldürülerek kurtarılırdı. O kentin bir daha işgal edilmeyeceğini bilen ahali bütün bir yıl mutlu ve mesut yaşardı.

Her kayıp ilanı, ondan önceki kayıpların asla bulunmayacağı garantisi sayıldığı zamana yaka paça, sürüklenerek getirildik. Her birimizin hayatı ölüsü olmayan birer boş mezara döndü.

Kürdün yıllardır süren kaderine benzer kadınların kaderi. Ya da kadının varoluşla beraber süren kaderine benziyor Kürdün kaderi.

Bütün bir toplum olarak kirletildikçe kirletildik, iyi bir şeyi bulunca onu yaşamak yerine çocuklarımıza bırakmak için sandıklarda saklar hale getirildik.

Hepsi bir ağızdan konuşuyor, hepsi ölü bir dili canlandırarak aynı yöne adım atıp yürüyorlar. Sağcısı da, solcusu da, AKP’lisi de, MHP’lisi de, Kürt’ü de, Türk’ü de var onların arasında.

Geceleri hayallerini örtünüp uzanıyorlarmış yataklarına. Anneleri, babaları, kardeşleri, sevdikleri, çocukları rüyalarına girerken onların kendileri bir türlü çıkamıyorlar dışarı.

'İnsan içinden de tutuşur, ağlamak dumandır.'