Bana kalırsa, bir bakıma 'bizim esas talebimiz ve hakkımız anadilinde eğitimdir' diyerek Kurmanci ve Zazaki dersleri boykot eden siyasi hareketler ve kurumlar büyük bir hata yaptılar.
Gençlerin en büyük kaygısı ekonomi, gelecek. Gençler bu kaygıları ise özünde siyasi bir bağlama yerleştiriyorlar. Bunun oldukça etkileyici olduğunu söylemek gerekir.
Bırakın konuşalım. Yazalım. Eleştirelim. Tartışalım. Bazen aynı fikirde olmayalım. Hatta bazen hata yapalım. Ama hakaret etmeyelim. Kimsenin onlarca yıllık geçmişini, emeğini harcamayalım.
İktidar bu teklif ile kendini, hatta geçmişte darbecilerin getirdiği yasakları da aştı. Amaç belli ki sivil toplum hayatını ve insan hakları savunuculuğunu tamamen durdurmak.
Hâlâ olan biten tam olarak neydi bilmiyorum ama yaşadığım şeyin beni epey rahatsız ettiğini ve haksız bir deneyim olduğunu biliyorum.
Tüm doktorlara, tüm hak savunucularına, tüm sivil toplumculara gözdağı vermeye çalışıyorlar. Hem de reformdan filan bahsettikleri bir dönemde.
Yaşamına son verilen Kemal’in yaşama hakkını mahkeme de korumadı. Adalet Bakanı'nın “Adalet yerini bulsun, isterse kıyamet kopsun.’ demesinden dört gün sonra hem de.
Sevgili Ümit Kıvanç’ın Hrant Dink davası ile ilgili olarak söylediği gibi, 'umudumuz değil inadımız var, çünkü arkadaşımızı öldürdüler.'
Bir ay önce bugün covid olduğumu öğrendim. Sağlık Bakanı’na göre hastaneye yatırılmam gerekmediği için sanırım vakaydım ben sadece. İlginç bir deneyim oldu benim için vaka olmak.
Kars’ı küllerinden yaratmaya çalışan tüm insanlara destek olmamız, Kars’ı komşusu Ermenistan’la buluşturmak için bir şeyler yapmamız gerekiyor.
