ayşe düzkan

hafızamızı tazelemeye devam edersek; 2015 aynı zamanda türkiye’nin içinde ışid bombalamalarının başladığı yıl.

haklarında onlarca yıl hapis cezası istenmesine ve isteseler başka bir ülkeye gidebilecek olmalarına rağmen gitmediler.

bir başkasına zarar vermedikçe, tek tek bireylerin korkuyla hareket etme hakkı var. bu hakkı ne kadar az kullansak o kadar iyi ama tek tek, birbirimizi yargılama hakkımız yok.

bir toplumsal hareket, sadece hareket edebilme yeteneği, kararlılığı ve gücüyle değil, önerilerinin, çözümlerinin öznesinde bulduğu karşılıkla var olur.

1996-97 arasında içişleri bakanlığı yaptı. mehmet ağar’la aynı partidendi. savaş buldan’ın faili meçhul cinayete kurban gittiği 1994’te içişleri bakanı olan nahit menteşe de aynı partidendi.

zıplamakla yollar aşınmaz ama iktidar aşınabiliyor. istanbul sözleşmesi’nden çekilinemiyor, uygulamamak için de gerekçeler üretiliyor.

türkiye’de ırkçılık ve milliyetçilik terimleri sanki eşanlamlıymış gibi kullanılıyor ama aslında öyle değil. türkiye cumhuriyeti’nin tarihi boyunca ikisine de rastlanıyor.

'kadınlar vardır' demiştik. yoğurtçu parkı’nda, 1987’de, bunu toplu halde ilk söylediğimizde kürsüdeki konuşmacılar arasında bir trans kadın vardı

hdp’yi meclis’e taşıyan gücün büyük kısmı yine kürt oylarıydı ama umudunu hdp’ye bağlamış, kürt olmayan ciddi bir seçmen de vardı, hâlâ da var. bu gerçekliği hdp bile zor değiştirir.

sol siyasetin temelleri arasında emekle ilgili politikalar, emekçi hakları bir ayrıntıdan mı ibarettir?