Metin Yeğin

‘Kızım’ dedi yaşlı kadın, ‘anne’ dedi gerilla kadın. ‘Ah Laura’ dedi anne ‘Ama ben Laura değilim’ dedi ‘Laura’. Güldü ikisi de. Ne fark eder dedi anne. Bir daha sarıldı.

Çok gezdiğimiz için herkes bizi çok zengin sanıyordu. Öyleydik bence, iyi işçiydik. 3-4 ay çalışıp, yine bir yerlere gidiyorduk

O sırada ay yükselmeye başladı, cebinde okyanus ile birlikte, kırlangıçlar, yine hızla uçtu filan ve fotoğraflara henüz hapsolmadı çok şükür dünya…

Sonra askerler ateş açtılar sahiden, çok değil ama birkaç şarjör herhalde ve daha çok duvarlar aldı nasiplerini, sıvalar uçuştu havada.

Sonra otobüslerden inip, hep beraber, çitleri kırdılar. Gecenin ortasıydı. Hızla ve hınçla iniyordu machetalar çitlerin üstüne. Havayı parçalanmış bir mülkiyet kokusu sardı.

Sonra, bu bölücü masanın üstünde, bir şişe şarap açtı Basklı arkadaş. Bir ülkeden diğer ülkeye uzattı. Çok saçma değil mi şu sınır dedikleri şey ve devlet başkanları…

Yolculuk denilen şey bırakmakla başlamıyor mu zaten? Bu yüzden ne kadar az şey götürürseniz yanınızda o kadar iyi, çok az şey…