Aris Nalcı

19 Ocak 2007 bir hafıza bıraktı Türkiye'ye. Onu bulmak için içinize bakın bugün. İçinizde bir demokrat, İçinizde bir Ermeni bulacaksınız. İçinize bakın bugün.

Fatma Yavuz hakkında bir şeyler yazmasam olmazdı. Fatma'yı savunmak bize de düşmeli, düşer diye düşündüm... Çünkü o 19 Ocaklar'da bizim yanımızdaydı.

Türkçe konuşan herkesin Türk sayıldığı Yunanistan'ın mültecisi bol adalarında, giderek artan milliyetçiliğin de eklendiği, bir bol ırkçı soslu bürokratik çıkmaz hali yaşanıyor.

Siyasetçilerin kendilerine Yahudi, Ermeni veya Rum, Pontus denildiği için dava açtığı bir ülkede biz 'az'lar bizi savunan ve düşmanlık besleyenin aynı söylemi kullandığı bir yerde kalıyoruz.

Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu'nun, her ne alaka ise bütçe görüşmeleri sırasında açıkladığı karşılıklı adımlar atma gündemi Ermenistan hükümeti tarafında da hemen yankısını buldu.

Garibe Gezer'in cenazesinde olduğu gibi, daha önce canlılara işkence ederek uygulanan nefret ve şiddet gün geçtikçe canlılara yetmeyip ölülere de yansımaya başladı.

1970'lerin sonuna Silopi ve İstanbul'dan Ermenistan'a, oradan Komünist Ermenistan'a, oradan da 1981'de Evren Türkiye'sine dönen bir Ermeni ailenin hikayesidir aktaracağım.

Umarım bu helalleşme çağrısı da sadece bu pozitif iletişim kampanyasının bir parçası değildir. Geç olsun güç olmasın diyelim ve sürece bakalım.

'Varlık Vergisi' denen ekonomik soykırımın bir Ermeni gencinin geleceğini nasıl değiştirdiğini bir de Netflix'den değil bizden dinleyin.

12 yaşındaki bir Suriyeli Türk çocuklar tarafından öğretmenlerinin gözünün önünde dövüldü dün.